เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1040

กลุ่มคนในสำนักหงเหมือนหมาข้างถนน หนีอย่างบ้าคลั่ง

คนของสำนักเทพมรณะช่างน่ากลัวจริง ๆ

ฆ่าจนพวกเขาไม่มีแรงตอบโต้กลับ

เป็นอย่างนี้ต่อไป พวกเขาต้องตายเกลื่อนหาดทรายแห่งนี้ไม่ช้าก็เร็ว!

“หนีไปไหน？”

พอเห็นเย่หรงกับพรรคพวกจะหนี

กัศปะกับเฉินตงทั้งสองคนเตรียมจะไปตามฆ่า

หยางเฟิงเอ่ย： “ไม่ต้องตามแล้ว！”

กัศปะกับเฉินตงเหลียวหันมา ส่งสายตามายังหยางเฟิงด้วยความสงสัย

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ตาม？

ตอนนี้กองทัพสำนักหงสูญเสียจิตใจ เป็นเวลาที่จะกำจัดพวกเขาให้สิ้นซาก

หยางเฟิงไม่ได้อธิบายมากมาย เอ่ยอย่างเรียบ ๆ ว่า： “อย่าไล่คนจนตรอก！”

“ครับ！”

แม้คนทั้งสองจะไม่ยอม

แต่คำสั่งของหยางเฟิง พวกเขาก็ไม่กล้าขัดขืน

โดยเฉพราะเฉินตง อยากฆ่าเจ้าหมาเฒ่าเย่หรงเย่หรงตัวนี้แทบขาดใจ

แต่เขารู้ว่า บัดนี้หยางเฟิงต่างหากที่เป็นที่พึ่งของเขา

หากบังอาจขัดคำสั่งของหยางเฟิง เกรงว่าเขาต้องตายอย่างอนาถ！

ส่วนหยางเฟิงมองดูเงาที่จากไปของเย่หรงเย่หรง มุมปากก็เผยรอยยิ้มที่มีความหมายออกมา

ที่เขาไม่ฆ่าเย่หรงเย่หรง ต้องมีข้อดีแน่นอน

ถ้าฆ่าเย่หรงเย่หรงไป เฟิงเมิ่งกรุ๊ปจะไปต่างแดนได้ยังไงกัน？

บนชายหาดในเวลานี้

นอนเรียงไปด้วยศพของสาวกสำนักหง

ศพเกือบนับพัน ลอยอยู่บนท้องทะเล

ย้อมน้ำทะเลทั้งผืนเป็นสีแดง

กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอย่างที่สุด

หยางเฟิงยิ้มเบา ๆ กล่าวว่า： “ไป！ไม่ว่ายังไงก็ตาม ครั้งนี้ก็เป็นชัยชนะครั้งใหญ่ พวกเรากลับไปฉลองดี ๆ กันหน่อย！”

“กัศปะ นายเหลือคนส่วนหนึ่งไว้เก็บกวาดสนามรบ อย่าให้ขยะพวกนี้เป็นมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม！”

ศพนับพันทิ้งไว้ในท้องทะเล

ถ้าไม่ทำให้สะอาด จะนำมาซึ่งปัญหาโรคระบาดอย่างแน่นอน

อีกอย่างไม่ว่ายังไงก็ตาม ครั้งนี้เป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่