เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1044

แต่ถ้าดาร์กไนท์ไม่ยอม……

เหอะ ๆ！

อย่างนั้นก็อย่าหาว่าเขาโหดเหี้ยมอำมหิตก็แล้วกัน！

เพราะหยางเฟิงต้องไม่ยอมให้เย่เมิ่งเหยียนมีระเบิดเวลาซุ่มอยู่ข้างกายแน่

ต่อให้เย่เมิ่งเหยียนมีอันตรายแม้แต่เสี้ยวเดียวก็ไม่ได้！

สัมผัสได้ถึงความเย็นชาในดวงตาของหยางเฟิง

ดาร์กไนท์รีบเอ่ยว่า： “เรียนเจ้านาย ไม่ใช่ผมไม่อยากฆ่าเย่หรง แต่เย่หรงคนผู้นี้ซ่อนตัวมิดชิดไม่เปิดเผย！ต่อให้ผมเคยเป็นคนสนิทของเขาก็ไม่รู้ว่ากำลังที่แท้จริงของเขาเป็นอย่างไร？”

ประโยคที่ดาร์กไนท์พูดเป็นความจริง

เพราะเย่หรงคนผู้นี้ เป็นคนใจโฉดมีความระแวดระวังสูง！

เขาไม่เคยเชื่อใครเลยรวมถึงดาร์กไนท์

ไม่มีใครรู้ความตื้นลึกหนาบางของเขา

ดังนั้นต่อให้เป็นดาร์กไนท์ ก็รับรองไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าจะฆ่าเย่หรงได้！

“ชิ！”

หยางเฟิงแสยะยิ้มเอ่ยว่า： “เย่หรงถูกฉันตัดแขนไปข้างหนึ่ง คิดว่าเขาคงก่อเรื่องใหญ่อะไรไม่ได้！นายวางใจได้เลย ถ้านายลอบฆ่าเย่หรงไม่ได้ฉันก็ไม่โทษนายหรอก！”

เมื่อได้ยินเช่นนี้

ดาร์กไนท์รู้ว่าตัวเองไม่มีข้ออ้างที่จะปฏิเสธแล้ว

เขาได้แต่พยักหน้า

จากนั้นค่อย ๆ เลือนหายไปต่อหน้าหยางเฟิง

มองดูเงาหลังที่จากไปของดาร์กไนท์

นัยน์ตาทั้งคู่ของหยางเฟิงก็เผยรอยยิ้มที่นึกสนุก

“เย่หรง ให้ลูกน้องที่นายเคยเชื่อใจที่สุดไปฆ่านายไม่รู้ว่านายจะรู้สึกยังไง？”

……

และสำหรับชาวสำนักหงทุกคนแล้ว

ตงไห่กลายเป็นคลื่นน้ำวนขนาดใหญ่ที่ทำให้ผู้คนต้องเดือดร้อนพัวพันไปด้วย

ขอแค่พวกเขากล้าไป ต้องถูกกลืนกินแน่นอน

สำนักหง เคยเป็นพรรคใหญ่อันดับหนึ่งในต้าเซี่ย

แต่ต่อหน้าอย่างเฟิง กลับสเหมือนลูกแกะน้อยที่อ่อนแอน่าสงสาร ไม่มีกำลังที่จะต่อต้านแม้แต่นิดเดียว

อย่าว่าแต่ต่อต้าน

ตอนนี้แม้แต่จะเดินมาตรงหน้าหยางเฟิงก็ทำไม่ได้

ทั่วทั้งสำนักหง ไม่เคยต้องคับแค้นใจเช่นนี้มาก่อน

เพื่อรับมือหยางเฟิง