“ไม่ฆ่าหยางเฟิงทิ้ง ก็ยากจะกำจัดความแค้นในใจฉันออกไป”
“คนในสำนักหงทั้งหมดจงฟังคำสั่ง ใครที่ฆ่าหยางเฟิงได้ จะได้เป็นเจ้าสำนักหงคนต่อไป!”
เห็นทีเย่หรงจะบ้าเข้าขั้นไปแล้ว!
เพื่อฆ่าหยางเฟิงให้ได้ เขาถึงขั้นงัดตำแหน่งเจ้าสำนักหงออกมา
สิบเจ้าแก๊งใหญ่ จ้องเขมือบตำแหน่งเจ้าสำนักหงอยู่นานแล้ว
พอได้ยินคำพูดของเย่หรง
สิบเจ้าแก๊งใหย่ก็คลุ้มคลั่งอย่างสิ้นเชิง
พวกเขาส่งยอดฝีมือนับไม่ถ้วนไปยังตงไห่อย่างต่อเนื่อง
แต่ผลปรากฏเพียงอย่างเดียวคือ คนทั้งหมดที่ถูกส่งออกไปเหมือนก้อนหินจมลงทะเลลึก ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย!
ชั่วพริบตา
คนทั้งหมดในสำนักหง เหมือนถูกน้ำเย็นรดลงบนศีรษะจนได้สติ
พวกเขารู้ว่า คนของเขาไม่สามารถบุกเข้าตงไห่ได้เลย
ไม่ว่าจะส่งคนไปเท่าไหร่ก็มีแต่ไปแล้วไม่ได้กลับ!
ฉับพลัน
สำนักหงทั้งสำนักก็ตกอยู่ในความหวาดผวา
พอได้ยินว่าตัวเองต้องถูกส่งไปยังตงไห่ก็ป่วยขึ้นมาในทันใด
บางคนตกใจจนยอมออกจากสำนักหงก็ไม่ยอมไปตงไห่!
พอเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้
เย่หรงก็โมโหจนตัวสั่น
“หยางเฟิง!”
เย่หรงคำรามขึ้นมา แค้นจนอยากจะสับหยางเฟิงเป็นหมื่นเป็นพันชิ้น!
ทว่าต่อให้เขาคลุ้มคลั่งแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์
คนของสำนักหงถูกหยางเฟิงฆ่าทิ้งจนกลัวกันหมดแล้ว
ไม่มีใครกล้าไปตงไห่อีกแล้ว
ต่อให้เป็นเขา——
ก็ไม่กล้าไปตงไห่อีกครั้ง!
เพราะกำลังของหยางเฟิงช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน
คราวก่อนที่ไปตงไห่ เขาก็ถูกหยางเฟิงตัดแขนขาดไปหนึ่งข้าง
ถ้าไปตงไห่อีกครั้ง
เกรงว่า แม้แต่ชีวิตนี้ก็จะรักษาไว้ไม่อยู่!
ในขณะเดียวกัน
ตงไห่
สำนักงานใหญ่ฟงเมิ่งกรุ๊ป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...