เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1133

พอคิดถึงตรงนี้

หลี่ชันก็กัดฟันเอ่ยว่า： “ผมทำได้！ผมช่วยเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเปิดตลาดหนานหยางได้ ภารกิจที่คุณหยางมอบให้ผม ผมจะทำให้สำเร็จ ขอแค่คุณหยางปล่อยตระกูลหลี่！ปล่อยลูกชายของผม！”

“พ่อ！”

หลี่ชันคำเดียวของหลี่ชันทำให้ดวงตาหลี่เหิงแดงก่ำ

ถ้าไม่เพราะเขาล่วงเกินหยางเฟิง ตระกูลหลี่จะตกต่ำถึงเพียงนี้หรือ？

พ่อของตัวเอง จะไปเป็นสุนัขรับใช้หยางเฟิงได้ยังไง？

อีกทั้งพ่อของเขายังตัวเหมือนสุนัขกระดิกหาง อ้อนวอนหยางเฟิงให้ไว้ชีวิตเขา

เขาเคยเห็นพ่อตัวเองต่ำต้อยอย่างนี้เมื่อไหร่กัน！

แล้วหยางเฟิงยังให้พ่อของเขามาช่วยเปิดตลาดเฟิงเมิ่งกรุ๊ปอีก

เท่ากับบีบให้ตระกูลหลี่ทิ้งกิจการที่ดำเนินมาร้อยปีในเกาะดาวชัด ๆ！

“หยางเฟิง ถ้านายจะฆ่าก็ฆ่าฉันก็แล้วกัน！ฉันไม่กลัวหรอก！แต่นายจะมาสบประมาทพ่อฉันอย่างนี้ไม่ได้！”

หลี่เหิงเหลียวหันมา จ้องหยางเฟิงเอาเป็นเอาตายด้วยสีหน้าโมโห

เพี๊ยะ！

สิ้นเสียงคำพูดของหลี่เหิง

หลี่ชันตบลงที่หน้าของเขาอย่างรุนแรง ตวาดว่า： “หุบปากของแกซะ！แกจะไปรู้อะไร？นี่เป็นการตัดสินใจของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณหยาง แกรู้มั๊ย？”

พอพูดถึงตรงนี้ ดวงตาทั้งคู่ของหลี่ชันก็แดงก่ำขึ้นมา

หลอมเหล็กให้เป็นเหล็กกล้า！(หล่อหลอมเพื่อหวังให้คนผู้นั้นได้ดิบได้ดี)

ลูกชายเพียงคนเดียวของเขา  ทำไมถึงโง่อย่างนี้นะ！

หรือเขาดูไม่ออก

เรื่องราวมาถึงขั้นนี้ ตัวเองไม่มีโอกาสถอยแล้ว

คิดจะรักษาตระกูลหลี่ไว้ นอกจากทำตามวิธีที่หยางเฟิงพูด เขาไม่มีทางอื่นให้เลือก！

หลี่ซันหันมามองหยางเฟิง พูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า： “คุณหยาง คุณวางใจได้เลย ผมจะช่วยเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเปิดตลาดหนานหยางอย่างแน่นอน！ถ้าผมทำภารกิจนี้ไม่สำเร็จ ผมจะยอมเด็ดหัวมาพบ！”

หยางเฟิงพยักหน้าอย่างพอใจเอ่ยว่า： “ไม่เลว หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง！”

จากนั้น

หลี่ชันก็ไม่เอ่ยอะไรอีก

เขาพาหลี่เหิงจากไปอย่างนอบน้อม

หลังออกจากเฟิงเมิ่งกรุ๊ปแล้ว หลี่เหิงก็ไม่อดกลั้นต่อไป