เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1146

แม้ว่าหยางเฟิงจะไม่ฆ่าเขา แต่หยางเฟิงจะทําให้เขาอับอายขายหน้าในทุกวิถีทาง ทำลายศักดิ์ศรีของยอดฝีมือสำนักกุ่นเหมินของเขา และคอยทําให้ชีวิตของเขาเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!

"นั่นคือศิษย์ไม่ใต้สังกัดที่ท่านจอมพลเพิ่งรับมาใช่ไหม"

ในเวลานี้ ไป๋หู่เดินไปหาผู้คุมกฎสิบและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "นับตามศักดิ์ฐานะของวงการศิลปะการต่อสู้ ฉันถือเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของอู๋ซง แต่เนื่องจากนายเป็นศิษย์ที่ท่านจอมพลรับเข้ามาโดยตรงด้วยตัวเอง ได้รับการยอมรับจากท่านจอมพล ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายคือศิษย์พี่รองของอู๋ซง!"

"ชื่อผู้คุมกฎสิบของคุณน่าเกลียดเกินไป ไม่เหมาะกับที่นี่ ลองเปลี่ยนชื่อเป็นคุณหมูสกปรกดีกว่านะ!"

"......"

ผู้คุมกฎมองไป๋หู่ด้วยสีหน้างุนงง

ศิษย์พี่รองบัดซบอะไรกัน

คุณหมูสกปรกบัดซบอะไรกัน

การถูกหาเรื่องแบบนี้ในขณะที่ขยับร่างกายลงมือตอบโต้ไม่ได้ นี่แย่กว่าการถูกเรียกว่า จูป้าเจี่ย (ตือโป๊ยก่าย) เสียอีก!

ผู้คุมกฎตัวสั่นด้วยความโกรธ เขาพยายามควบคุมสติจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ เขาตัดสินใจหันหลังกลับและจากไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ผู้คุมกฎสิบกลัวว่าหากเขาอยู่ที่นี่ต่อไป เขาจะต้องโกรธจนหัวใจวายตาย!

เมื่อเห็นผู้คุมกฎสิบเดินจากไป ไป๋หู่จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มขี้เล่นว่า "ศิษย์น้องรอง ขอถามหน่อยว่าทําไมถึงจากไปแบบนั้นล่ะ นายคิดว่าฉันให้ชื่อที่เหมาะสมให้กับนายแล้วใช่ไหม ไม่จําเป็นต้องขอบคุณฉันหรอกนะ อันที่จริงฉันคิดว่า จูอู่เหนิง (หมูไร้น้ำยา) เหมาะกับนายมาก!"

ผู้คุมกฎไม่อยากได้ยินอะไรจากปากของไป๋หู่อีกแล้ว เขารีบสาวเท้าไปอย่างรวดเร็วเท่าที่ร่างกายจะอำนวย เขากลัวว่าถ้าเขาฟังมันอีกต่อไป เขาจะอดทนไม่เข้าไปสู่กับไป่หู่จนตัวตายไม่ได้

เมื่อเห็นผู้คุมกฎจากไป ไป๋หู่เยาะเย้ยอย่างดูถูก "กล้าที่จะมาหาเรื่องท่านจอมพล หัดเจียมใส่หัวว่าตัวเองมีปัญญากับฝีมือเทียบกับเขาได้แค่ไหน"

ไป๋หู่มายืนต่อหน้าหยางเฟิงอีกครั้ง เขาขมวดคิ้วและพูดว่า "ท่านจอมพล ผู้คุมกฎสิบมาที่นี่แบบนี้ ท่าทางไม่ใช่เรื่องดีเลยครับ! ท่านจอมพล ท่านต้องการเอาขยะเปียกชิ้นนี้ไปเป็นศิษย์จริงๆ หรือครับ"

ในทัศนะของไป่หู่ สถานะของหยางเฟิงมีเกียรติสูงส่งเพียงใด คนใกล้ชิดติดตามหยางเฟิงมีความสามารถมากแค่ไหน แม้แต่ตัวเขาที่ฝีมืออ่อนด้อยยังสามารถรับรู้ได้ถึงความยิ่งใหญ่ของท่านจอมพล