เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 121
สรุปบท บทที่ 121: เทพสงครามพิทักษ์โลก
ตอน บทที่ 121 จาก เทพสงครามพิทักษ์โลก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 121 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เทพสงครามพิทักษ์โลก ที่เขียนโดย สุ่ยจองอวี๋ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
หยางเฟิงหรี่ตาแล้วพูด “ไม่น่าล่ะ！เรื่องเล็กเล็กในจงโจวตระกูลอันดับสามก็กล้าที่จะกำเริบเสิบสานขนาดนี้ ดูท่าตระกูลเย่แห่งจงโจวนี่คงอยากรนหาที่ตาย！ได้ถือโอกาสนี้กำจัดพื้นที่สีเทาในเมืองเอกทิ้งพอดี！”
เขาตอบด้วยสายตาดุดัน “เสือขาว โยกย้ายองครักษ์มังกรมาอีก 30 คน！”
“ครับ ท่านแม่ทัพ！”
เมื่อเปล่งเสียงออกไป
เสือขาวก็ดำเนินหน้าที่อย่างเฉียบขาดรวดเร็ว รีบหมุนตัวหันออกไปเตรียมการทันที
หยางเฟิงจุดไฟที่บุหรี่หนึ่งมวน สูบแล้วเดินลงไป
เขากลับต้องการดูเสียหน่อย ว่าใครกันที่ไม่กลัวตายขนาดนี้กัน กล้าที่จะมาสร้างเรื่องยุ่งยากให้เขา？
……
หน้าประตู
อ๊า！
อ๊า！
อ๊า！
เสียงร้องอันน่าเวทนา
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสิบกว่าคน ทั้งหมดถูกเจี้ยนเฟิงจู่โจมจนล้มลงบนพื้น ต่างร้องโหยหวนกันไม่หยุด
สายตาเหยียดหยามของเจี้ยนเฟิงมองไปแล้วพูด “กล้าที่จะขวางทางฉัน ช่างไม่เจียมตัวเลยจริง ๆ！”
พูดประโยคนี้จบ
เขาก็เตรียมพาคนบุกเข้าไป
“หยุด พวกนายเป็นใคร？กลางวันแสก ๆ ก็กล้ามาต่อยตีคน ไม่กลัวว่าฉันจะแจ้งตำรวจเหรอ？”
ในเวลานี้ เย่เมิ่งเหยียนก็เดินออกมา ตวาดถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
เจี้ยนเฟิงมองไปยังเย่เมิ่งเหยียน ถามด้วยใบหน้าเย็นชา “เธอเป็นใคร？”
เย่เมิ่งเหยียนพูด “ฉันคือคนของตระกูลเย่แห่งตงไห่ เป็นผู้ดูแลสำนักงานสาขาเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของเมืองเอก นายเป็นใคร？”
“ที่แท้เธอก็คือคนของตระกูลเย่แห่งตงไห่”
เจี้ยนเฟิงทำเสียงหัวเราะเยาะ “เธอฟังให้ดีนะ ฉันคือคนของท่านสาม ในครั้งนี้ก็คือต้องการให้พวกเธอตระกูลเย่แห่งตงไห่ไปให้พ้นเมืองเอก！”
“ท่านสาม？”
เย่เมิ่งเหยียนขมวดคิ้ว
เย่ซานที่อยู่ด้านข้าง อธิบายด้วยสีหน้าตื่นตระหนกทันที “ท่านประธาน ท่านสามคนนี้เป็นตัวพ่อของพื้นที่สีเทาเมืองเอก ในเมืองเอกไม่มีใครกล้ายุ่ง ดูท่าครั้งนี้พวกเราคงยุ่งยากแล้ว！”
เย่เมิ่งเหยียนได้ยินคำพูดนี้ ภายในใจก็กังวล
ฝ่ายตรงข้ามมีท่าทางข่มขู่ ไม่มีอะไรดีแน่นอน！
อีกทั้งคนของพื้นที่สีเทา ทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยการที่ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล เกิดขึ้นทีละอย่าง ตนเองควรจะทำอย่างไรดี？
หรือว่าเพิ่งจะตั้งหลักที่เมืองเอกได้ ก็ต้องกลับตงไห่แล้วเหรอ？
ในใจเย่เมิ่งเหยียน ไม่ยอมอย่างยิ่ง
“อยากให้ฉันไปให้พ้นเมืองเอก ได้สิ！แต่ก็ไม่รู้ว่านายจะมีความสามารถนี้ไหม？”
ในเวลานี้
หยางเฟิงพ่นควันบุหรี่ออกมากลุ่มหนึ่ง แล้วเดินเอ้อระเหยออกมาช้าช้า มองไปยังเจี้ยนเฟิงแล้วพูดเฉื่อยชา
มองเห็นหยางเฟิงออกมา
เจี้ยนเฟิงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก
เขาคาดไม่ถึง
หยางเฟิงความเห็นไม่ตรงกัน ก็ลงมือทันที
“ไปตายซะ！”
เจี้ยนเฟิงเปล่งเสียงคำราม
เสียงเอะอะโวยวาย！
แสงสะท้อนของดาบสาดแวบมา
ดาบเล่มยาวด้านหลังของเขาจับอยู่ในมือ ใช้พละกำลังฟาดฟันลงไป
อีกอย่างเจี้ยนเฟิงไม่กล้าประมาท
แค่ลงมือก็ใช้พละกำลังทั้งหมด！
เสียงปัง ดังมากมายมหาศาล！
หยางเฟิงยังยืนอยู่ที่เดิมโดยสภาพสมบูรณ์ไร้บาดแผล
ดาบในมือของเจี้ยนเฟิง หล่นลงบนพื้น
ในขณะเดียวกัน ตัวเขาทั้งคนก็กระเด็นลอยออกไป
“แก……”
เจี้ยนเฟิงสีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
ยังพูดไม่ทันจบประโยค เลือดสด ๆ ก็พุ่งออกมาจากปาก
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...