เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 122

เพียงแค่หมัด

เขาก็ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก

หยางเฟิงยิ้มเย็นชาอย่างเหยียดหยาม “แค่ความสามารถเล็กน้อยนี้ ก็กล้าเข้ามาแสดงฝีมืออันต้อยต่ำ？กลับไปบอกท่านสามอะไรนั่นของแก ให้เขาภายในสามวันรีบมาคุกเข่าซะดีดี！ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ฉันจะฆ่าเขาให้ตาย！！！”

อ่า！

คนจำนวนมากตรงหน้าประตู ก็ต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กทันที

ให้ท่านสาม มาคุกเข่าให้เขยแต่งเข้าคนหนึ่ง หยางเฟิงคู่ควร？

เจี้ยนเฟิงพยายามดิ้นรนยืนขึ้น กัดฟันพูด “อยากให้ท่านสามคุกเข่าให้แก！ก็ดูว่าแกมีความสามารถนี้หรือไม่？พี่น้องทุกคน ฆ่าเขาให้ฉัน！”

“ฆ่าเลย！”

หลังจากคำสั่ง ลูกน้องหลายร้อยคนก็พุ่งใส่หยางเฟิง

เห็นสภาพนี้

หยางเฟิงยืนอยู่ที่เดิม มั่นคงดั่งขุนเขาไม่ไหวติง

เวลาที่เหลือก็ยังจุดบุหรี่หนึ่งมวน สังเกตสายตาไปไกลไกล

ลูกน้องหลายร้อยคนต่างหวาดกลัว

“คนคนนี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า！”

“เสแสร้งแกล้งทำอะไรกัน ชายอกสามศอกยังยากที่จะต่อสู้สี่มือได้นะ？พี่น้องทั้งหลาย บุก！”

ในเวลานี้ เสียงเสือคำรามดังมา

“กล้าที่จะไม่มีมารยาทต่อท่านแม่ทัพ ฆ่าไม่เว้น！”

ทันทีหลังจากนั้น เงาแห่งความโหดเหี้ยมก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เพียงแค่เห็นการสังหารอันดุร้ายที่สีหน้าเสือขาวผ่านไป

ชั่วพริบเดียว ลูกน้องหลายร้อยคน ทั้งหมดล้นลงบนพื้น！

“นี่……”

มองถึงตรงนี้

เจี้ยนเฟิงตะลึงงันไปทั้งตัว

เขาคาดไม่ถึง

ไม่เพียงแต่หยางเฟิงที่ร้ายกาจมาก แม้แต่คนข้างกายของเขาก็ร้ายกาจมากเช่นกัน

“ไปตายซะ！”

เจี้ยนเฟิงไม่ได้รู้ตัวว่าตนเองบาดเจ็บสาหัส ก็หยิบดาบยาวจากบนพื้นขึ้นมาเข้าไปฆ่าฟัน สู้ตาย！

แสงของดาบเปล่งประกาย

เสือขาวมองถึงตรงนี้ ใบหน้าเหยียดหยาม

เขาไม่มีคำพูดใดใด

ปล่อยหมัดพุ่งออกไปตรงตรง

ปั๊ก！

ฟิ้ว！

เจี้ยนเฟิงลอยกลับออกไปอีกครั้ง

เลือดสด ๆ พุ่งออกมาจากในปาก

ในครั้งนี้ สภาพอาการบาดเจ็บของเขาสาหัสยิ่งกว่าก่อนหน้ามาก

ช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ ความมั่นใจในตนเองของ เจี้ยนเฟิงได้รับการโจมตีที่รุนแรง