เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 130

นี่ตกลงแล้วเป็นใครกันแน่？

เมื่อไหร่กันที่ตงไห่เล็กเล็ก คาดไม่ถึงว่าจะมีปรมาจารย์ที่น่ากลัวแบบนี้ปรากฏตัวออกมา？

“อย่าเสียเวลา ภายในสิบนาทีถ้ายังหาทางออกไม่ได้ นายก็ออกไปให้พ้นฉัน！”

หยางเฟิงดื่มไว้แดงหมดไปหนึ่งแก้ว พูดอย่างไม่อดทน

ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง สีหน้าของเสือขาวทันทีก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมา

อารมณ์ต่อสู้น่ากลัว แผ่กระจายออกมาจากบนร่างกายของเขา

เสือขาวพูดแสยะยิ้ม “เดิมทียังอยากจะเล่นเป็นเพื่อนแกสักหน่อย แต่ว่าตอนนี้ดูท่าไม่ได้ซะแล้ว！”

ใช่ว่าเขาอยากกลับไป ไม่งั้นคงไม่มีความหมาย

แรกเริ่มตอนที่เขากลับตงไห่มากับหยางเฟิง

ไม่รู้ว่ามีพี่น้องมากมายต่างอิจฉา

ตอนนี้ถ้ากลับไป จะไม่ให้พวกเขาหัวเราะจนฟันหักได้ไง！

เสียงคำราม！

ภายในปากของเสือขาวเปล่งเสียงร้องของเสือออกมา

หลังจากนั้นทั้งร่างก็พุ่งเข้าไปหาจางเวย

เสือขาวเวลานี้ ราวกับเสือขาวที่ดุร้ายตัวหนึ่ง เผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคม

มองถึงตรงนี้

สีหน้าของจางเวยก็เปลี่ยนไปมาก

เขาไม่กล้าจะประมาทแม้แต่น้อย ใช้พละกำลังทั้งหมดพุ่งเข้าไปต่อสู้

ปัก！

กำหมัดของคนสองคน ทันทีก็ปะทะเข้าด้วยกัน

แกรก！

เสียงดังขึ้นมา

สีหน้าของจางเวยก็เปลี่ยนไปมาก กำหมัดของเขาถูกเสือขาวซัดจนแหลกละเอียด

พละกำลังแข็งแกร่งมาก！

ถึงแม้ว่าเขาเป็นปรมาจารย์ระดับฮั่วจิ้ง แต่ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสือขาว

ยอดฝีมือข้างกายยังแข็งแกร่งแบบนี้

อย่างนั้นหยางเฟิงจะน่าหวาดกลัวขนาดไหน？

จางเวยไม่กล้านึกภาพ！

ในใจของเขา พรั่งพรูความสิ้งหวังขึ้นมา

เขาเสียใจภายหลังที่เป็นศัตรูกับหยางเฟิง

บางทีคุกเข่าขอโทษ ยังสามารถรักษาชีวิตนี้ของเขาตนเองได้！

แต่ตอนนี้ สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีความหมายใดใดแล้ว！

“ฆ่า！ฆ่า！ฆ่า！”

จางเวยรู้ว่างันนี้ตนเองต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ลักษณะโหดร้ายเกินขอบเขต

ไม่คำนึงถึงกำหมัดที่แหลกละเอียด ยังคงโจมตีเสือขาวต่อไปไม่หยุด

เสือขาวหรี่ดวงตาเล็กน้อย สองตาปรากฏแสงอันเย็นเยือก

“เสือคำรามพนาวัน！”

เสียงคำราม