เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 138

ไป๋เฟยเป็นศิษย์ที่ฝีมือดีที่สุดของเขา

ที่สำคัญที่สุดคือ ไป๋เฟยเป็นลูกนอกสมรสของเขา

คิดไม่ถึงว่า จะตายอยู่ในมือหยางเฟิงแบบนี้

จ้าวหวูจี๋จ้องมองหยางเฟิง พร้อมพูดขึ้นอย่างโกรธจัดว่า “ผมจะข้าพวกคุณ”

“ลงมือ ห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว”

เมื่อคำสั่งดังขึ้น

ผู้คุมกฎอาวุโสกว่าร้อยคน พุ่งไปฆ่าฟันหยางเฟิง

หยางเฟิงไม่พูดอะไร

เสือขาวกับองครักษ์มังกรหกสิบคน กระโจนเข้าไปฆ่าฟัน

ปัง

ทั้งสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากัน ก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือดขึ้นมา

ผู้คุมกฎอาวุโสพวกนี้ล้วนเป็นยอดฝีมือแดนฮั่วจิ้ง แต่ละคนมีฝีมือการต่อสู้แข็งแกร่ง และก็มีชื่อเสียงในวงการการต่อสู้ของมณฑลเจียงหนาน

แต่องครักษ์มังกรหกสิบคน เป็นเหมือนกับเครื่องจักรสังหารที่มีประสิทธิภาพ

แววตาของพวกเขาเยือกเย็น ไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่างให้ความร่วมมือกัน สังหารผู้คุมกฎอาวุโสพวกนี้

อ้าก

อ้าก

อ้าก

เสียงร้องเรียกอย่างเจ็บปวด

ผู้คุมกฎอาวุโสของสำนักปาจี๋แต่ละคน ตาลอยู่ในมือองครักษ์มังกร

เห็นแบบนี้ สีหน้าจ้าวหวูจี๋เปลี่ยนไป

เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่ข้าคิดว่า “ค่ายกลศึก”

เขามองออก พวกองครักษ์มังกรใช้กระบวนการค่ายกลศึก

รวบรวมเอาความสามารถของทั้งหกสิบคนกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน แสดงพลังการต่อสู้ที่น่ากลัวที่สุด

ได้ยินมาว่าค่ายกลศึก มีเพียงคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทหารถึงสามารถใช้ได้

คนพวกนี้ใช้เป็นได้อย่างไร?

ดวงตาทั้งคู่ของจ้าวหวูจี๋จ้องมองดูหยางเฟิง พร้อมถามขึ้นว่า “เจ้าเป็นใครกันแน่?”

หยางเฟิงจุดบุหรี่ สูบหนึ่งคำ พร้อมพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “คนตาย ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าผมเป็นใคร”

“โอหัง”

จ้าวหวูจี๋โกรธจนสีหน้าแดงก่ำ

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนโอหังอย่างหยางเฟิง

แต่ในสนามสู้รบ ศิษย์สำนักปาจี๋ในตอนนี้ ต่างกำลังพ่ายแพ้

ปัง

ปัง

ปัง

“ฮ่าๆ มาได้ดี”

เสือขาวฮึกเหิมขึ้นมา ต่อยคนละหมัด