เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 15

“พ่อครับ อย่าเสียเวลาพูดกับพวกเขาอีกเลย พ่อรีบโทรหาเขตรักษาการตงไห่ ให้พวกเขารีบไสหัวไปเถอะครับ”

เย่ชิวมีท่าทีเย่อหยิ่ง

ในสายตาของเย่กวงและลูกชายเสือขาวก็เป็นเพียงพลทหารเท่านั้น

“ได้ พ่อจะรีบโทรเดี๋ยวนี้”

เย่กวงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วต่อสายไปที่เขตรักษาการณ์ตงไห่

เมื่อหยางเฟิงและเสือขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ยิ้มเยาะออกมา

โทรศัพท์ต่อสายติดอย่างรวดเร็ว

“สวัสดี นั่นใคร ?”

ไม่ช้า ปลายสายก็มีเสียงที่น่าเกรงขามดังขึ้น

เย่กวงยิ้มอย่างประจบแล้วพูดว่า : “ผู้บัญชาการหนิว ผมคือเย่กวงจากตระกูลเย่ วันนี้ผมพาลูกชายมาหาหมอที่โรงพยาบาล คิดไม่ถึงว่าโรงพยาบาลตี้อีตงไห่จะถูกปิด ซ้ำยังมีพลทหารสองสามนายมาขวางทางผมเอาไว้ด้วย”

“คุณว่า ควรให้พวกเขาหลีกไปหน่อยจะดีไหม ?”

“ตระกูลเย่ ? เย่กวง ?”

“ใครกัน ? ผมไม่เห็นจะรู้จัก !”

พูดจบ อีกฝ่ายก็ตัดสายทันที

ตู๊ด ๆ ๆ !

เมื่อได้ยินเสียงตัดสายของอีกฝ่าย เย่กวงก็ตกตะลึงทันที

เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?

หยางเฟิงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม : “ผู้บัญชาการเขตรักษาการณ์ตงไห่บอกคุณว่าอย่างไรล่ะ ?”

เมื่อต้องเผชิญกับการย้อนถามจากหยางเฟิง ใบหน้าของเย่กวงก็แดงก่ำทันที

“หยางเฟิง แกไม่ต้องดีใจไป เด็ก ๆ อัดเจ้าสวะนี่เดี๋ยวนี้ !”

เย่กวงตะโกนเรียกด้วยความโมโห

บอดี้การ์ดของตระกูลเย่หลายคนก้าวออกมา

เย่ซิวทำสีหน้าหยิ่งยโส : “จับลูกเขยของตระกูลเย่คนนี้หักขาทั้งสองข้างซะ ให้มันคุกเข่ายอมรับความพ่ายแพ้ต่อหน้าฉัน”

หยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว เย่กวงสองพ่อลูกสติไม่ดีอย่างนั้นหรือ ?

หรือมองไม่ออกเลยว่า ที่นี่คือคนของตนทั้งนั้น ?

ลงมือกับตนเองที่นี่ ไม่เท่ากับรนหาที่ตายหรอกหรือ ?

หยางเฟิงพูดกับเสือขาวว่า : “จัดการพวกสวะพวกนี้ให้หมด หักขาทั้งสองข้างของทุกคนซะ จากนั้นก็โยนออกไป”

พูดจบ หยางเฟิงก็หันหลังเดินจากไป

ส่วนเย่กวงสองพ่อลูก หยางเฟิงไม่ได้สนใจมากนัก

“ครับ !”

เสือขาวพยักหน้า แล้วหันมองเย่กวงสองพ่อลูกด้วยสีหน้าดุร้าย

“กล้าเสียมารยาทกับท่านแม่ทัพ สมควรตาย !”

“จับเจ้าพวกนี้หักขาให้หมด แล้วโยนออกไป !”

“ครับ !”

พูดจบ พลทหารอาวุธครบมือนับสิบนายก็วิ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง

เมื่อเห็นดังนั้น เย่กวงและเย่ชิวก็ตกตะลึงทันที

เดิมทีพวกเขาคิดว่ามีเพียงแค่พลทหารสองนายเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะเยอะขนาดนี้

......

“ท่านแม่ทัพ จัดการเรียบร้อยแล้วครับ” เพียงครู่เดียว เสือขาวก็เดินกลับมารายงาน