เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 16

บ้านเก่าของตระกูลหลัน

บ้านหลังเก่าที่ไม่มีคนพักอาศัยมากว่าสิบปีแล้ว ทุกที่ล้วนเต็มไปด้วยใยแมงมุม

“ทั้งหมดเป็นเพราะหยางเฟิงคนเดียว ไม่อย่างนั้นพวกเราคงไม่ต้องมาอยู่ในที่ผุพังเช่นนี้”

หลันซินพูดขึ้นด้วยความโมโห

“คุณรีบกลับไปขอร้องนายท่านเร็วสิ ดูว่าเมื่อไหร่เขาจะยอมให้พวกเราย้ายกลับไปอยู่ในตระกูลเย่สักที ?”

หลันซินหันมองเย่ไห่ที่เอาแต่นั่งก้มตาก้มตานิ่งเงียบด้วยความไม่พอใจ

เย่ไห่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วพูดว่า : “ไร้ประโยชน์ ในเมื่อคุณพ่อไล่พวกเราออกจากบ้านแล้ว เขาก็ไม่มีทางยอมให้พวกเรากลับไปตระกูลเย่อีกแน่นอน”

หลันซินตะโกนด่าออกมาเสียงดัง : “เพราะหยางเฟิงคนเดียวที่ทำลายครอบครัวของเรา !”

เมื่อพูดถึงหยางเฟิง หลันซินก็โกรธจนกัดฟัน

ตอนนี้เอง มีฮัมเมอร์ทหารคันหนึ่งขับเข้ามา

หยางเฟิงกับเย่เมิ่เหยียนลงมาจากรถ

เมื่อหลันซินเห็นหยางเฟิง ก็ตะโกนด่าทอด้วยความโมโห : “หยางเฟิง ไอ้สารเลว แกยังกล้ากลับมาอีกหรือ ? หรือแกยังทำร้ายพวกเราให้เป็นทุกข์ไม่พออีก ?”

หยางเฟิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย : “คุณแม่ครับ ผมมาเพื่อที่จะรับพวกท่านไปร่วมงานเลี้ยงของหม่าตงคืนนี้ครับ”

“งานเลี้ยง ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลันซินกับเย่ไห่ก็ผงะไปทันที

หลันซินพูดเยาะเย้ยขึ้นว่า : “หยางเฟิง แกคงไม่คิดว่าบัตรเชิญใบนั้นเป็นเรื่องจริงหรอกนะ ?”

“แน่นอนครับ หม่าตงนำมามอบให้ด้วยตนเองเช่นนี้ หรือคุณแม่คิดว่าเป็นของปลอมล่ะครับ ?”

หยางเฟิงขมวดคิ้วถาม

“หึ !”

หลันซินหัวเราะเยาะ : “ใครจะไปรู้ว่าหม่าตงจำคนผิดหรือเปล่า ถ้าหากจำคนผิดจริง พวกเราไปร่วมงานเลี้ยงไม่ท่ากับเป็นการขายหน้าหรอกหรือ ?”

หยางฟิงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ : “คุณแม่ครับ คุณแม่ไม่เชื่อผมหรือครับ ?”

“แกเป็นแค่เขยสวะ ไม่มีอะไรสักอย่าง หม่าตงจะมาเชิญแกด้วยตนเองได้อย่างไร ?”

หลันซินไม่เชื่อถือหยางเฟิงนัก

คนหนึ่งเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลเย่

คนหนึ่งเป็นอภิมหาเศรษฐีตงไห่

ทั้งสองคนจะรู้จักกันได้อย่างไร ?

นี่มันต่างกันราวฟ้ากับดินเลยจริงไหม ?

หยางเฟิงพูดเบา ๆ ว่า : “คุณแม่ครับ หากคุณแม่ไม่ไปจะรู้ได้อย่างไรว่าบัตรเชิญเป็นของจริงหรือของปลอม ถ้าหากเป็นของจริงล่ะครับ ? หรือคุณแม่ไม่อยากร่วมงานเลี้ยงของหม่าตง ?”

“คือว่า......”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลันซินก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

นี่คืองานเลี้ยงที่อภิมหาเศรษฐีของตงไห่จัดขึ้น หลันซินย่อมอยากเข้าร่วมแน่นอน

แต่ด้วยฐานะของหลันซิน ไม่มีทางมีสิทธิ์ได้เข้าร่วมเด็ดขาด

ถ้าหากบัตรเชิญของหม่าตงใบนี้เกิดเป็นของจริงขึ้นมาล่ะ......

เมื่อเห็นท่าทีลังเลของหลันซิน เย่เมิ่งเหยียนก็ก้าวออกมา : “แม่คะ แม่อย่าสงสัยอีกเลยค่ะ คนอื่น ๆ ไปเชื่อหยางเฟิง หรือว่าคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่เชื่อหยางเฟิงด้วยคะ ? อย่างไรหยางเฟิงก็เป็นลูกเขยของคุณพ่อคุณแม่นะคะ !”

อันที่จริง ในใจของเย่เมื่งเหยียนก็รู้สึกว่านากที่จะเป็นไปได้

แต่ในเมื่อหยางเฟิงพูดเช่นนี้แล้ว ในฐานะภรรยา ก็ย่อมเลือกที่จะเชื่อสามีโดยไร้เงื่อนไข

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เมิ่งเหยียน หลันซินก็หวั่นไหวขึ้นมา

หลังจากลังเลอยู่สักพัก หลันซินก็กัดฟันพูดว่า : “เอาละ ! หยางเฟิง ฉันจะลองเชื่อแกดูสักครั้ง ถ้าหากครั้งนี้กล้าหลอกฉันละก็ ฉันจะให้เมิ่งเหยียนหย่ากับแกซะ”

หยางเฟิงยิ้มโดยไม่พูดอะไร

“พวกคุณไปกันก่อน ผมยังมีเรื่องต้องจัดการอีกนิดหน่อย”

หลังจากพวกเย่เมิ่งเหยียนขึ้นนั่งบนรถแล้ว หยางเฟิงก็พูดขึ้น

หลันซินพูดขึ้นด้วยความสงสัย : “หยางเฟิง แกคงไม่คิดจะหนีไปหรอกใช่ไหม ?”

“วางใจเถอะครับ อีกเดี๋ยวผมจะตามไป”

“ไม่ว่าอย่างไรผมก็เป็นสามีของเมิ่งเหยียน จะหนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น แล้วจะให้ผมหนีไปไหนได้ล่ะครับ ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก