เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 152

เจี้ยนเฟิงจำเป็นต้องชำระแค้นนี้

“มา ชนแก้ว”

จากนั้นพวกเฉ่าปิงก็สังสรรค์กันอย่างครึกครื้น

……

ตอนนี้สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์กรุ๊ปกลายเป็นบริษัทในเครือเฟิงเมิ่งกรุ๊ปไปแล้ว

ซึ่งพวกหยางเฟิงรวมตัวกันอยู่ในห้องทำงาน

เดิมทีห้องทำงานนี้เป็นของหลิวซิง ทว่าตอนนี้กลายเป็นห้องทำงานของหยางเฟิงกับเย่เมิ่งเยียนโดยปริยาย

ในมือหลิวซิงถือการ์ดเชิญสีชมพูเอ่ยว่า“คุณหยางครับ คุณเย่ครับ อันนี้คือการ์ดเชิญงานเลี้ยงแบบค็อกเทลจากเฉ่าซือไห่แห่งแก๊งเขียว ไม่ทราบว่าพวกเราจะไปร่วมดีไหมครับ？”

ครั้งนี้เฉ่าซือไห่จัดงานเลี้ยงใหญ่โตมโหฬารมาก

ไม่ว่าจะอิทธิพลทั่วไปหรืออิทธิพลสีเทาล้วนถูกเชื้อเชิญทั้งสิ้น

สตาร์กรุ๊ปตั้งอยู่ในย่านหู้ไห่ย่อมได้รับการ์ดเชิญเป็นเรื่องธรรมดา

หยางเฟิงรับการ์ดเชิญมามองปราดหนึ่ง ก่อนจะยิ้มเอ่ยว่า“คิกคิก แก๊งเขียวเชิญทันที พวกเราต้องไปร่วมอยู่แล้ว”

เขาดูวันที่ คล้ายกับเป็นคืนวันพรุ่งนี้

หลิวซิงลังเลชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวว่า“ตอนนี้แก๊งเขียวกับสำนักหงขัดแย้งกัน งานเลี้ยงนี้คงไม่ธรรมดาแน่！”

หยางเฟิงยิ้มกล่าว“ไม่ธรรมดาแน่นอน！เฉ่าซือไห่จะเตือนทุกคนว่าอย่าใกล้ชิดสำนักหงมากนัก ผมว่าเป็นงานเลี้ยงหลุมพราง！”

ได้ยินดังนั้น เย่เมิ่งเหยียนก็รีบกล่าวว่า“ที่รัก อันตรายแบบนี้พวกเราไม่ไปดีกว่านะ！”

ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงหงเหมิน ย่อมไม่ใช่งานเลี้ยงดีแน่

หยางเฟิงกอดเย่เมิ่งเหยียนแล้วยิ้มเอ่ย“คุณวางใจเถอะ ผมว่าจะเป็นงานเลี้ยงแบบไหน ผม สามีของคุณจะต่อยเขาให้แหลกสลายด้วยหมัดเดียว！”

หลิวซิงได้ยินถ้อยคำของหยางเฟิง พลางลอบพูดว่า โม้เก่งจังเลย

หยางเฟิงกล้าบอกว่าจะต่อยหมัดเดียวให้แหลกสลายในงานเลี้ยงของแก๊งเขียว

หากประโยคนี้แพร่งพรายออกไป คนอื่นต้องหาว่าหยางเฟิงบ้าไปแล้วแน่ ๆ！

“เรียกหลิวซิงกับเฟิงชิงหวูออกมาเดี๋ยวนี้”

เวลาเดียวกัน ด้านนอกเกิดเสียงอึกทึกเป็นระลอก

ปัง！

เกิดเสียงดังขึ้นครั้งหนึ่ง

ประตูห้องทำงานถูกถีบออก

จากนั้นเฉ่าปิงก็นำคนบุกเข้ามาด้วยท่าทางดุร้าย

เฉ่าปิงเห็นพวกหยางเฟิงก็หัวเราะเย้นหยันทันที“อุ้ย！คิดไม่ถึงว่าพวกมึงจะอยู่ด้วยหรือเนี่ย ประหยัดเวลากูได้พอดีเลย วันนี้พวกมึงต้องตายกันหมดแน่！”

ณ ขณะนี้เฉ่าปิงไม่ได้สังเกตหน้าถอดสีของเจี้ยนเฟิงหลังเห็นหน้าพวกหยางเฟิง

เมื่อเห็นหน้าหยางเฟิง ใบหน้าเจี้ยนเฟิงพลันซีดเผือด หน้าผากมีหยาดเหงื่อไหลพรากไม่ขาดสาย

เขาไม่คิดว่าคนที่เฉ่าปิงจะต่อกรด้วยคือหยางเฟิง

เขาไม่เคยลืมเลือนว่า ที่เมืองเอกคนห้าพันกว่าชีวิตต้องจบในอุ้งมือมัจจุราชอย่างหยางเฟิง

วันนั้นเมืองเอกมีการนองเลือดเป็นสายธาร

เวลานี้เห็นหน้าหยางเฟิง ความหวาดกลัวจึงผุดขึ้นกลางใจ

สองขาของเขาอดสั่นเทิ้มไม่ได้

หยางเฟิงมองไปยังเฉ่าปิงที่โง่เง่าเต่าตุ่น พ่อพึ่งจะส่งการ์ดเชิญมาหมาด ๆ แต่ลูกชายดันมาหาเรื่องซะงั้น น่าสนใจดีแฮะ！

หวงเทียนเดินเข้ามา ก่อนจะมองพวกหยางเฟิงอย่างดูแคลน เอ่ยว่า“คุณชายเฉ่า นี่คือคนที่คุณจะจัดการเหรอ？ก็งั้น ๆ นี่ ไม่เห็นพิเศษตรงไหน！”

ระหว่างที่พูด สายตาหวงเทียนจ้องไปเห็นหน้าเย่เมิ่งเหยียน ดวงตาพลันลุกวาว

เขายิ้มด้วยหน้าโหดเหี้ยม“คุณชายเฉ่า ยัยนี่ไม่เลวเลย”

เฉ่าปิงก็เห็นเย่เมิ่งเหยียนด้วย

เมื่อวานโดนหยางเฟิงตบสามฉาดจนหน้าชา ดังนั้นจึงไม่ได้เห็นเย่เมิ่งเหยียน

ตอนนี้เห็นหน้าเย่เมิ่งเหยียน มุมปากจึงอดเผยรอยยิ้มไม่ได้

“คิกคิก！ยัยนี้สวยใช่ได้จริงๆ คุณชายหวง เดี๋ยวจะยกยัยนี้ให้คุณเล่นนะ?”

“ดี！งั้นผมก็ขอบคุณคุณชายเฉ่าแล้วนะ”

“ฮ่า ๆ ๆ”

พวกเขาสองคนหัวเราะคล้ายกับไร้คนอยู่รอบข้าง