เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 162

ผู้นำตระกูลหวงและผู้นำตระกูลหลิน เดินเข้ามาและตบลงไปที่หน้าของหวงเทียนและหลินลี่ฉาดใหญ่

“นี่พวกเจ้ายังไม่ยอมคุกเข่าขอโทษคุณหยางอีกหรอ！”

“ข้า...”

หวงเทียนและหลินลี่หันหน้ามาสบตากัน

พวกเขาสองคนไม่กล้าที่จะต่อกรกลับ จึงทำได้เพียงแค่ยอมคุกเข่าให้กับท่านหยางเฟิง

หวงเหอและเซินหลินได้แต่มองท่านหยางเฟิน พร้อมทั้งถามด้วยสีหน้าเศร้าใจ“คุณหยาง เป็นเพราะข้าไม่ดีเอง หากคุณจะตี หรือว่า จะฆ่าข้า เอาตามที่ท่านกำหนดก็แล้วกัน! ”

ทำเหมือนไม่ได้ยิน

หวงเทียนแหละหลินลี่ได้แต่กลัวพร้อมกับสีหน้าที่มีสีขาวซีดเผือด

ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ทำไมข้าและพ่อของข้าจะต้องมาคุกเข่าอ้อนวอนหยางเฟิงล่ะ？

ในช่วงเวลานี้

พวกเขาได้รู้สึกถึงความน่ากลัวแล้ว

“คุณหยาง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเรานะ ทั้งหมดก็เป็นเพราะเฉ่าปิ่งเป็นคนทำร้ายพวกเรา”

“ใช่ๆ คุณหยาง ถ้าอย่างงั้นพวกเราขอให้ท่านที่มีกำลังอำนาจเหลือล้น ไว้ชีวิตพวกเราเถอะ”

ทั้งสองคนได้แต่คุกเข่าลงพร้อมทั้งร้องไห้ออกมา

ณ ตอนนี้ ในที่สุดพวกเขารู้สึกเสียใจแล้ว

หากรู้มาก่อนว่า ไม่คิดเลยว่าหยางเฟิงจะเป็นคนที่แม้แต่พ่อของข้าก็หวาดกลัว

ฆ่าข้าให้ตาย ข้าแต่ก็ไม่กล้าที่จะไปยั่วยุท่านหยางเฟิง

แต่ว่าตอนนี้ มารู้สึกเสียใจก็สายไปสะแล้ว！

หยางเฟิงมองไปที่หวงเทียนและหลินลี่ พร้อมกับพูดเย็นชา“พวกเจ้าเก่งกันนักไม่ใช่หรอ？พูดว่าจะฆ่าข้า อีกทั้งยังดูถูกภรรยาของข้าอีก ทำไมตอนนี้เจ้ากลัวสะแล้วล่ะ”

“พวกข้า……”

หวงเทียนและหลินลี่ได้แต่พูดไม่ออก และหมดคำที่จะพูด

ในตอนแรกตอนที่พวกเขาดื้อรั้นทะนงตัว นั่นก็เพราะว่าพวกเขานั้นไม่รู้จักถึงตัวตนที่แท้จริงของหยางเฟิง

ตอนนี้ได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของหยางเฟิงแล้ว พวกเขาหรือจะกล้าทะนงตัวต่อไป

“เจ้าเด็กอกตัญญู ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าจะไล่เจ้าออกจากบ้านตระกูลหวง！”

“เจ้าเด็กอกตัญญู ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าจะไล่เจ้าออกจากบ้านตระกูลหลิน！”

พอได้ยินคำนี้

หวงเหอและหลินเซินทั้งสองคนก็ได้ตะโกนเสียงดัง

พอได้ยินคำนี้ หวงเทียนและหลินลี่ทั้งสองคนก็ได้ทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น

ถ้าหากพวกถูกไล่ออกจากตระกูลล่ะก็