เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 192

เมื่อก่อน คนที่ตัวแทนตระกูลเย่แห่งตงไห่เข้าร่วมเซ่นไหว้บรรพบุรุษคือเย่เทียน

ตอนนี้เย่เทียนเป็นอัมพาต เข้าไปอยู่บ้านพักคนชราแล้ว

เย่กวงเสียชีวิต เย่ขวงติดคุก

สามารถแทนตระกูลเย่แห่งตงไห่เข้าร่วมเซ่นไหว้บรรพบุรุษก็มีเพียงแค่เย่ไห่แล้ว

เย่ไห่พูดในรถว่า “เดี๋ยวถึงหมู่บ้านตระกูลเย่แล้ว ไปจุดธูปให้ปู่ทวดของเธอก่อน”

“ค่ะ!”

สำหรับข้อเสนอนี้ หยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนไม่ปฏิเสธแน่นอน

หลังจากขับรถมาสองชั่วโมง ในที่สุดทุกคนก็มาถึงหมู่บ้านตระกูลเย่

ในเวลานี้ทางเข้าหมู่บ้านของหมู่บ้านตระกูลเย่ ก็ยืนเต็มไปด้วยผู้คนแล้ว

คนเหล่านี้ล้วนก็มาต้อนรับเย่ไห่และคนอื่นๆ

เรื่องที่ตระกูลเย่กลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งแห่งตงไห่ ได้แพร่กระจายถึงหมู่บ้านตระกูลเย่ แล้ว

ทุกคนก็อยากที่จะประจบเย่ไห่ หวังว่าจะได้รับผลประโยชน์บางอย่างให้ตัวเอง

“เสี่ยวไห่ เธอมาแล้ว!”

เย่ไห่ลงจากรถ ชายชราผมขาวถือไม้เท้าเดินเข้ามา

ผู้อาวุโสคนนี้คือชายชราที่แก่ที่สุดในหมู่บ้านตระกูลเย่ ชื่อเรียกว่าเย่หลงมีอายุหนึ่งร้อยปีแล้ว

คนทั้งหมู่บ้านตระกูลเย่ เรียกเขาด้วยความเคารพว่า ปู่น้อย!

เพราะถ่ายทอดต่อๆ มา บรรพบุรุษของตระกูลเย่ ได้เก็บความลับไว้หนึ่งอย่าง

และความลับนี้ เก็บไว้ในสมองของผู้อาวุโสที่แก่ที่สุด อาวุโสที่สุดของตระกูลเย่เท่านั้น!

เย่ไห่รีบเดินไป จับมือเย่หลงด้วยสองมือกล่าวว่า “ปู่น้อย ท่านมารับด้วยตัวเอง ผมรับไม่ไหวจริงๆ!”

เย่หลงหรี่ตาและพูดด้วยรอยยิ้ม: "ฮ่าฮ่า!ตอนนี้แกเป็นประธานเฟิงเมิ่งกรุ๊ป เป็นคนดังในตระกูลเย่ของเรา ฉันมาต้อนรับด้วยตัวเองก็สมควร‌”

“ปู่น้อย ผมแนะนำท่าน นี่คือลูกสาวของผมเย่เมิ่งเหยียน และนี่คือลูกเขยของผมหยางเฟิง”

เย่ไห่รีบชี้ไปที่หยางเฟิงสองคนและแนะนำ

ห้าปีก่อน หยางเฟิงจากไปในวันรุ่งขึ้นหลังงานแต่งงาน ดังนั้นเขาจึงไม่เคยมาหมู่บ้านตระกูลเย่มาก่อน

เย่หลงเหลือบมองหยางเฟิง ยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง: “ไอ่หนุ่มไม่เลว!เลือดพุ่งพล่าน ราวกับแม่น้ำคลื่นใหญ่!”

ในเวลานี้หอบรรพบุรุษเต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนก็ยิ้มแย้มแจ่มใส ครื้นเครงมาก

ทุกปีวันเซ่นไหว้บรรพบุรุษเป็นวันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านตระกูลเย่ ชายหญิงคนแก่และเด็กของทั้งหมู่บ้านมาที่นี่

หยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนเดินไป มองไปก็เห็นรูปปั้นอยู่ตรงกลางหอบรรพบุรุษอย่างรวดเร็ว

เห็นเพียงรูปปั้นนี่สวมเสื้อคลุมที่ใส่ยามขี่ม้าจากราชวงศ์ชิง ดูแล้วคงเป็นอาจารย์หมัดหย่งชุน——เย่เวิ่น!

ปลายราชวงศ์ชิง ก็เป็นความรุ่งโรจน์สุดท้ายของบู๊ต้าเซี่ย ปรมาจารย์บู๊แต่ละอย่างโผล่ออกมาอย่างไม่ขาดสาย

แต่เมื่อร้อยปีก่อน สถานการณ์อันรุ่งโรจน์นี้จบลงอย่างกะทันหัน และบู๊ต้าเซี่ยทั้งหมดก็ตกอยู่ในความเงียบสงัด

จวบจนปัจจุบัน ปรมาจารย์บู๊ ก็ถือว่าเป็นการมีอยู่ที่หายากแล้ว

ถึงกับมีปรมาจารย์บู๊มากมาย เป็นปรมาจารย์จอมปลอม

หยางเฟิงเคยถามอาจารย์ของตัวเองว่า ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

แต่ว่าอาจารย์ของหยางเฟิงเก็บเป็นความลับ ไม่เคยอธิบายมาตลอด!

ขณะนี้

เย่หลงได้เดินไปถึงตรงกลาง ชาวบ้านทั้งหมดก็เงียบลงทันที