เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 208

เย่เมิ่งเหยียนรู้ดีว่าหากตนอยู่ก็คงจะช่วยเหลืออะไรไม่ได้ จึงพยักหน้าก่อนเอ่ย“ได้สิ! ที่รัก ถ้าอย่างงั้นท่านต้องระวังตัวเองด้วยนะ”

หยางเฟิงยิ้มและพยักหน้า

เพื่อป้องกันไม่ให้เย่เมิ่งเหยียนพบกับเหตุการณ์ไม่คาดคิด หยางเฟิงจึงจัดบอดี้การ์ดไปส่งเธอกลับไป

เย่ไห่เดินเข้ามรายงาน“หยางเฟิง แกไม่ต้องรีบไปหรอก ฉันกลับก่อนนะ ฉันจะไปให้ทางคนของบริษัท เฟิง เมิ่ง กรุ๊ป ช่วยกันหาอีกแรงหนึ่ง”

หยางเฟิงยิ้มแล้วพยักหน้า “ขอบคุณ คุณพ่อ！”

หลังจากที่ เย่ไห่จากไป

ในตอนที่เย่ไห่จากไป ใบหน้าของหยางเฟิงก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

โดนบริเวณรอบตัวนั้น มีรังสีของความอาฆาตแพร่กระจายออกมาเต็มไปหมด

“คุณหยาง พวกเราผิดไปแล้ว ผมขอให้คุณไว้ชีวิตผมเถอะ!”

ครูใหญ่ของโรงเรียนอนุบาล และหมู่คณะคุณครู ทุกคนต่างก็สั่นหวาดกลัว ไม่มีใครกล้าที่จะเงยหน้ามองหยางเฟิง

หยางเฟิงยกโบสีชมพูขึ้นมาอย่างทะนุถนอม ก่อนจะมองไปที่ครูใหญ่

ทันใดนั้นครูใหญ่ร่างกายก็สั่นไปทั้งตัว

ร่างกายสั่นด้วยความกลัว โดยที่กลัวว่าหยางเฟิงจะโกรธอาละวาด

หยางเฟิงหายใจเข้าลึกๆหลายรอบ ก่อนจะค่อยๆปรับอารมณ์ของตนเองให้อยู่ระดับปกติ

เขาพูดเสียงแหบ“นี่ไม่ใช้ความผิดของพวกท่าน จริงๆแล้วมันคิดความผิดของข้า ผิดที่ข้าประมาทเอง”

แน่นอนว่านี่คือความผิดของหยางเฟิง！

หลังจากตอนที่ไป๋เฟยถูกลอบสังหาร เขาควรจะให้ความสนใจเรื่องนี้มากขึ้น

แต่เขาคิดตลอดว่า ในเมืองตงไห่นั้น ทั้งพื้นที่สีเทานั้นได้โดนเขาครอบครองกวาดล้างไว้หมดแล้ว คงจะไม่มีผู้ใดกล้าที่จะทำเช่นนี้กับพั่นพั่น

ความเป็นจริงแล้ว เขาคิดผิด！

เป็นความรับผิดชอบของเขา！

เป็นความผิดของเขา！

ทุกอย่างเป็นเพราะความประมาทของเขา เลยทำให้พั่นพ่นนั้นถูกลักพาตัวไป

“พวกคุณออกไปก่อนเถอะ！”

หยางเฟิงโบกมือ

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฟิง

ครูใหญ่ต่างก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันใด

พวกเขาไม่กล้าแม่แต่ที่จะอยู่ต่อไป จีบรีบกันเดินออกไปอย่างไว