เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 211
เวลานี้หยางเฟิงก้าวเท้ายาวออกจากคฤหาสน์แล้ว
“ท่านแม่ทัพผมจัดการเรียบร้อย”
เสือขาวยืนกล่าวหน้าประตูคฤหาสน์อย่างนอบน้อม
“อืม”
หยางเฟิงพยักหน้าไม่ได้พูดอะไรจากนั้นก็ขึ้นรถฮัมเมอร์
โครม！
เพียงชั่วอึดใจเดียวรถฮัมเมอร์นับร้อยคันก็แล่นอยู่บนท้องถนน……
เกาะเจียงซิน
คือเกาะไร้คนแห่งหนึ่งในตงไห่
ตั้งอยู่ในถิ่นทุรกันดารไม่ค่อยมีผู้คนสัญจรผ่านไปมา
บนชายฝั่งทะเลที่ไม่ห่างจากเกาะเจียงซินรถฮัมเมอร์นับร้อยคันจอดอยู่ตรงนั้น
เหล่าทหารในเครื่องแบบเต็มยศยืนรอคอยคำสั่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
เสือขาวถาม“ท่านแม่ทัพครับจะให้ผมนำกำลังบุกเข้าไปไหมครับ？”
หยางเฟิงส่ายหัว“ไม่ต้องจัดเรือเร็วให้ฉันลำหนึ่ง”
“ครับ”
เสือขาวไม่กล้าชักช้า
เรือเร็วแล่นมาในเวลาอันรวดเร็ว
หยางเฟิงขึ้นเรือเร็วกล่าวกับเสือขาวว่า“พวกนายรออยู่ที่นี่ถ้าไม่มีคำสั่งจากฉันก็อย่าทำอะไรโดยพลการ！”
ได้ยินดังนั้นใบหน้าเสือขาวพลันเผยความลังเลระคนความเป็นห่วง
เจี้ยนเฟิงในยามนี้เปรียบเสมือนสุนัขไร้บ้านพฤติกรรมชั่วร้ายมาก
การที่หยางเฟิงเดินทางไปคนเดียวจึงไม่รู้ว่าจะโชคดีหรือเคราะห์ร้าย！
“ท่านแม่ทัพ...”
“พอแล้วอย่าพูดมากเลย”
ไม่รอเสือขาวพูดจบ
หยางเฟิงก็ขับเรือเร็วแล้วมุ่งหน้าไปสู่เกาะเจียงซินคนเดียว
สิบนาทีต่อมา
หยางเฟิงก็มาถึงเกาะเจียงซิน
เมื่อขึ้นมาบนเกาะ
เจี้ยนเฟิงห้อยดาบเล่มยาวไว้ด้านหลังแผ่รังสีพิฆาตทั่วเรือนร่าง
และผู้ที่ยืนข้างเจี้ยนเฟิงคือหยางพั่นพั่น
ยามนี้ไม่มีสิ่งพันธนาการตัวหยางพั่นพั่นอาทิเชือกเลยสักชิ้น
“คุณพ่อ”
เมื่อเห็นหยางเฟิงหยางพั่นพั่นก็ตะโกนเรียกด้วยความดีใจจากนั้นก็วิ่งไปหาผู้เป็นพ่อ
เจี้ยนเฟิงไม่ได้พูดและไม่ได้ขัดขวางใดๆ
ดวงตาทั้งสองคู่ของเขาจ้องแบบไม่ละสายตาหยางเฟิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก