เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 246

หยางเฟิงยกยิ้มแผ่วเบา“เจ้าบ้านจ้าว ทำไมคุณต้องทำขนาดนี้ด้วย ？ ผมไม่ได้โกรธจริงๆสักหน่อย คุณทุบตีลูกหลานรุนแรงแบบนี้ ไม่กลัวว่าจะตีพวกเขาจนตายหรือยังไง หากตายไปแล้ว ไม่มีใครไปเคารพที่หลุมฝังศพแล้วนะ？”

ได้ยินดังนั้น

จ้าวเทียนหลงก็ถึงกับหน้าเหวอ

ภายในใจอดไม่ได้ที่จะก่นด่า

ฉันไม่ทุบตีแบบนี้จะได้เหรอ ?

ถ้าแกบอกแต่แรกว่าไม่ได้โกรธก็จบแล้วไหม ？

ตอนนี้พอทุบตีไปแล้ว ก็ถึงมาบอก นี่มันหมายความว่ายังไง?

จ้าวหานกับจ้าวช่าวหลงที่นอนหมอบอยู่กับพื้นในตอนนี้ก็ถึงกับร้องไม่ออก

นี่คือการทุบตีระบายอารมณ์ที่เปล่าประโยชน์งั้นเหรอ ?

จ้าวเทียนหลงกล่าวอย่างเคียดแค้นชิงชัง“ เจ้าชั่วสองคนนี้ไปล่วงเกินเจ้าพันธมิตรหยาง มีความผิดใหญ่หลวงนัก！”

เมื่อจ้าวหานกับจ้าวเทียนหลงได้ยินคำพูดนี้ อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านไปทั้งร่าง

คำพูดของนายท่านประโยคนี้หมายความว่ายังไง ?

เพื่อธำรงรักษาซึ่งความเป็นธรรมถึงขั้นสามารถลงโทษได้แม้กระทั่งคนในครอบครัวเลยเชียวเหรอ ?

หยางเฟิงหัวเราะ และโบกมือให้“ก็ไม่ได้มีอะไรมาก แค่หลานชายคุณคนนี้ ชอบคุยโวโอ้อวดเกินไป ผมกับภรรยาทานอาหารอยู่ที่นี่ จู่ๆก็บุกเข้ามา รบกวนเวลาของพวกเรา แล้วยังทำเสื้อผ้าของภรรยาผมเลอะไปด้วย”

ได้ยินดังนั้น

สีหน้าของจ้าวเทียนหลงก็อดไม่ได้ที่จะมืดมน

ในใจมีความไม่พอใจมากขึ้นไปอีก！

นี่แค่รบกวนเวลากินข้าวของหยางเฟิงกับภรรยา ก็ถึงขั้นทำร้ายลูกหลานตัวเองจนแขนหักขาหักเชียวเหรอ มันจะโหดร้ายเกินไปแล้ว！

แต่ทว่า จ้าวเทียนหลง ทำได้แค่โกรธแต่ไม่กล้าพูดมันออกมา

“หลานชายของผม กล้ามารบกวนเวลาทานข้าวของเจ้าพันธมิตรหยางกับภรรยาสุดที่รักช่างสมควรตายจริงๆ……”

จ้าวเทียนหลง พูดด้วยน้ำหูน้ำตานองหน้า

เมื่อหยางเฟิงเห็น ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ตัวเองกำลังกินผลไม้อยู่ แต่จ้าวเทียนหลงคนนี้ก็กลับร้องไห้น้ำตาน้ำมูกไหลย้อย ช่างน่าขยะแขยงจริงๆ

หยางเฟิงวางแอปเปิลในมือลง พูดเสียงเรียบ“พอแล้ว！ผมไม่ถือสาเอาความ เรื่องนี้ก็ปล่อยผ่านมันไปแล้วกัน”

“ขอบคุณครับ เจ้าพันธมิตรหยาง……”

เมื่อเห็นว่าหยางเฟิงไม่ถือสาเอาความ จ้าวเทียนหลงก็รีบโค้งคำนับขอบคุณในทันที

“แต่ว่า……”