“หนึ่งร้อยล้านใช่ไหม?”
ไม่รอให้เย่เมิ่งเหยียนได้พูดจบ หยางเฟิงก็พูดออกมา
หืม ?
เย่เมิ่งเหยียนตะลึงงัน
เธอไม่ได้บอกว่าหนึ่งร้อยล้านสักหน่อย!
เธอแค่อยากจะบอกว่าราคาไม่กี่ร้อยเท่านั้น !
หยางเฟิงมองไปยังจ้าวเทียนหลงแล้วพูดว่า“เจ้าบ้านจ้าว คุณคงได้ยินแล้ว ว่าชุดนี้ของภรรยาผมซื้อมาในราคาหนึ่งร้อยล้าน”
“ผม……”
จ้าวเทียนหลงอ้าปากค้าง กำลังจะพูดอะไร แต่ก็พูดไม่ออก
เสื้อผ้าอะไรจะราคาหนึ่งร้อยล้านกัน ?
บนโลกใบนี้มีเสื้อผ้าที่ราคาแพงขนาดนี้เลยเหรอ ?
แต่จ้าวเทียนหลงเองก็รู้ดี ว่าหยางเฟิงจงใจอยากจะเรียกร้องค่าเสียหายที่แพงหูฉีกแบบนี้
เขาไม่มีทางเลือก พูดด้วยใบหน้าที่ขมขื่นว่า“ครับ!เจ้าพันธมิตรหยาง อีกประเดี๋ยวผมจะให้คนเอาเงินจำนวนหนึ่งร้อยล้านมาให้นะครับ !”
ตอนนี้จ้าวเทียนหลงหวังเพียงว่าจะเสียเงินก้อนนี้เพื่อฟาดเคราะห์ได้
หนึ่งร้อยล้านก็หนึ่งร้อยล้านแล้วกัน !
แม้จะมีราคาสูงไปหน่อย แต่เมื่อเทียบกับตระกูลจ้าวทั้งหมดแล้วก็ไม่มีค่าอะไรให้ต้องพูดถึง
หยางเฟิงยืนขึ้นและพูดว่า“ในเมื่อเจ้าบ้านจ้าวมีความจริงใจขนาดนี้ งั้นผมก็ขอตัวก่อนแล้วกัน”
พูดจบ เขาก็คว้าไปที่มือของเย่เมิ่งเหยียนและกำลังจะจากไป
“เดินทางปลอดภัยครับเจ้าพันธมิตรหยาง!”
เมื่อเห็นหยางเฟิงจากไปแล้ว จ้าวเทียนหลงก็รีบลุกขึ้นยืนทันที
สำหรับเขาในตอนนี้ คือการส่งไอ้ตัวซวยไปให้พ้นโดยเร็วที่สุด
จู่ๆหยางเฟิงก็หันกลับมา พูดด้วยรอยยิ้มว่า“เออนี่!ผมลืมบอกไปเรื่องหนึ่ง ค่าอาหารผมยังไม่ได้จ่าย เดี๋ยวจ่ายให้ด้วยนะครับ”
หืม ?
จ้าวเทียนหลงอ้าปากค้างในทันที อดไม่ได้ที่จะตบหน้าตัวเองอย่างแรงสักฉาด
อยู่ดีไม่ว่าดีจะพูดมากทำไม นี่ต้องมาเสียทรัพย์อีกแล้ว
แต่ร้อยล้านก็เสียไปแล้ว จะมาอะไรกับแค่ค่าอาหารอีกโต๊ะหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...