เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 27

เฮ้อ ผู้ชาย……

ล้วนชอบคุยโวโอ้อวดเพื่อหน้าตนเอง!

กลางดึก

ในที่สุดเย่เมิ่งเหยียนก็หลับ

หยางเฟิงมองเย่เมิ่งเหยียนที่หลับสนิท มุมปากของเขาเผยให้เห็นถึงความอ่อนโยนที่หายาก

หลังจากนั้น เขาเดินออกไปโทรศัพท์ข้างนอก

“เสือขาว คุณหาวิลล่าที่น่าพอใจให้ผมได้หรือยัง?”

“ท่านแม่ทัพ อีกสามวัน จะมีการประมูลวิลล่าหยุนติ่ง ซึ่งเป็นวิลล่าอันดับหนึ่งของเมืองตงไห่!”

“ดีมาก หลังจากสามวัน ผมต้องการเข้าร่วมการประมูล คุณช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ผมด้วย”

“ครับ ท่านแม่ทัพ!”

หลังจากวางสายแล้ว รอยยิ้มอบอุ่นปรากฏอยู่บนใบหน้าของหยางเฟิง

“ที่รัก ผมเคยบอกแล้วว่าจะให้คุณมีชีวิตดีที่สุด แล้วผมจะทำให้คุณรู้สึกพึงพอใจ”

วันรุ่งขึ้น

ตระกูลเย่

สีหน้าของเย่เทียนและคนอื่น ๆ หม่นหมอง

ข้างหลังพวกเขา ซึ่งเดิมนั้นเป็นวิลล่าของตระกูลเย่ แต่ตอนนี้ถูกปิดผนึกไว้ และมีผู้ชายสวมชุดสูทยืนอยู่ที่ประตูสิบกว่าคน

เย่กวงกล่าวด้วยสีหน้าโศกเศร้า “คุณพ่อ บริษัทของพวกเราถูกยึด วิลล่าหรูและรถยนต์ทั้งหมดถูกยึดเช่นกัน ส่วนเงินที่อยู่ธนาคารก็ถูกอายัด ตอนนี้พวกเราไม่เหลืออะไรอีกแล้ว”

เวลาเพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น

เดิมตระกูลเย่นั้นเป็นตระกูลชั้นสอง แต่ตอนนี้กลายเป็นคนยากไร้อย่างสิ้นเชิง

ความรู้สึกจากสวรรค์ตกสู่นรกในชั่วพริบตานี้ ทำให้คนทั้งตระกูลยากที่จะยอมรับได้

เย่ชิวกล่าวด้วยความไม่เต็มใจ “คุณปู่ หยางเฟิงเป็นคนทำให้พวกเราเป็นแบบนี้! แล้วพวกเราจะให้มันผ่านไปแบบนี้เหรอ?”

“ฮึ่ม!”

เย่เทียนพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา “แน่นอนว่าไม่สามารถผ่านไปแบบนี้ได้ แต่พวกเราต้องรู้อย่างชัดเจนก่อนว่าหยางเฟิงเป็นแม่แม่ทัพเทพมรณะหรือไม่?”

เมื่อคืนการปรากฏตัวของหยางเฟิงนั้นน่าตกใจจริง ๆ

มีทั้งรถถังและเฮลิคอปเตอร์ ทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว