เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 303

ในตอนนี้

เย่เมิ่งเหยียนอยู่ๆก็พูดกับหยางเฟิงว่า：“ที่รัก คุณคุกเข่าลงข้างหนึ่งสิคะ เรามาถ่ายรูปพิเศษกัน！”

หยางเฟิงคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ถามอย่างสงสัย： “ที่รัก คุณจะทำอะไรหรือ？”

เย่เมิ่งเหยียนยื่นมือขวาออกไป

หยางเฟิงยื่นมือไปจับมือขาวของเธอโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น

ขอบตาของเย่เมิ่งเหยียนก็แดงขึ้นมา

หยางเฟิงเห็นเข้าก็ร้อนใจขึ้นมาทันที

ทำไม

อยู่ๆถึงร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุกันนะ？

หรือว่าตัวฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่า？

“ฉัน......”

“ฉันแต่งค่ะ！”

หยางเฟิงยังพูดไม่จบ

อยู่ๆเย่เมิ่งเหยียนก็พูดขึ้น

ชั่วครู่เดียว

หยางเฟิงราวกับโดนฟ้าผ่าไปทั้งตัว

ในที่สุดเขาก็รู้แล้ว ว่าเยเมิ่งเหยียนต้องการจะทำอะไร

ปีนั้น เย่เมิ่งเหยียนถูกบังคับให้แต่งงานกับหยางเฟิง

ทั้งสองคนแม้แต่งานแต่งงาน ก็ล้วนไม่ได้สนใจ เรื่องขอแต่งงานยิ่งไม่ต้องพูดถึง！

หยางเฟิงติดหนี้การขอแต่งงานกับเย่เมิ่งเหยียนมาตลอด

แต่วันนี้

เย่เมิ่งเหยียนเป็นฝ่ายขอหยางเฟิงแต่งงาน

หยางเฟิงรู้ว่า

ชีวิตของเขาผสานกับชีวิตของเย่เมิ่งเหยียนอย่างสิ้นเชิงแล้ว

นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ทั้งสองคนได้เป็นสามีภรรยากันอย่างแท้จริงแล้ว！

ถ้าบอกว่าห้าปีก่อน เย่เมิ่งเหยียนแต่งงานกับหยางเฟิงอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจ

อย่างนั้นวันนี้

เย่เมิ่งเหยียนอยากแต่งงานกับหยางเฟิงอย่างจริงใจ！

หยางเฟิงพูดอย่างตื่นเต้น：“แต่ว่าที่รัก ผมลืมสวมแหวน......”

เย่เมิ่งเหยียนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลจากขอบตา ส่ายหัว：“ฉันไม่ต้องการแหวน ฉันต้องการแค่คุณ สิ่งอื่นใด ฉันก็ไม่ต้องการ”

ได้ยินดังนั้น

หยางเฟิงควบคุมไม่อยู่อีกต่อไป

เขายืนขึ้น โอบกอดเย่เมิ่งเหยียนไว้อย่างแนบแน่น

“ที่รัก ผมสัญญาว่า ชีวิตนี้ผมจะไม่มีทางทำให้คุณไม่สบายใจแม้แต่นิดเดียว！”

กลับมาจากการหายตัวไปห้าปี

วันนี้คือวันที่หยางเฟิงรอคอย

ตอนนี้

ในที่สุดเขาก็ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ