เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 347
ถ้าหลันซินไป จะต้องอับอายแน่นอน!
การอับอายเป็นเรื่องเล็ก
ถ้าทำลายงานใหญ่ของหยางเฟิงนี่แย่เลย!
ใครจะไปคิด หลันซินจ้องไปที่เย่เมิ่งเหยียนแล้วพูด “ที่แกพูดไม่มีประโยชน์ หยางเฟิงตอบตกลงกับฉันแล้ว!”
หยางเฟิงก็ยิ้มแล้วพูด “ไม่เป็นไร! เมิ่งเหยียน คืนนี้คุณก็ไปด้วยกันเถอะ!”
“ฉันไปได้เหรอ?” เย่เมิ่งเหยียนพูดอย่างลังเล
“ได้ ไม่มีอะไรไม่สะดวกหรอก!”
หยางเฟิงสีหน้าไม่สนไม่แคร์อะไร
สำหรับเขา ตระกูลเหออะไร ก็เป็นแค่ไอ้งั่งคนหนึ่ง!
ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย!
เย่เมิ่งเหยียนเตือนหลันซินว่า “แม่ ฉันเตือนแม่นะ! คืนนี้ไปตระกูลเหอ แม่อย่าทำให้พวกเราขายหน้าเด็ดขาดนะ ไม่งั้นพวกเราจะไม่พาแม่ไป”
“ลูกสาวคนดี ลูกไม่ต้องห่วง แม่รู้ดีว่าควรทำยังไง! ไม่ต้องให้ลูกบอกหรอก แม่จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว”
หลันซินขี้เกียจพูดมากกับเย่เมิ่งเหยียน เลยรีบจากไป
เย่เมิ่งเหยียนส่ายหัวอย่างหมดหนทาง
เธอก็ไม่รู้ว่าทำไม ตัวเองถึงได้มีแม่ที่เป็นแบบนี้?
……
ตระกูลเหอ
เหอเจียหาวกลับมาตอบกลับ
เหอเซิ่งหงพยักหน้า “ดีมาก! บอกห้องครัว ต้องเตรียมอาหารเย็นไว้ให้ดี”
“ครับ!”
เหอเจียหาวพยักหน้า กำลังจะไปจัดการ
“เดี๋ยวก่อน!”
จู่ๆเหอเซิ่งหงก็เอ่ยปากเรียกเขา
เหอเจียหาวหันหัวกลับถามด้วยความสงสัย “พ่อ ยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอ?”
เหอเซิ่งหงคิดๆแล้ว “แกส่งการ์เชิญให้เย่หนานเทียนด้วยนะ แต่เวลาช้ากว่าครึ่งชั่วโมง”
“พ่อ นี่……”
เหอเจียหาวมึนงง!
เขาไม่เข้าใจว่าพ่อของตัวเองทำบ้าอะไรอยู่!
เขาไม่รู้เหรอว่าหยางเฟิงกับเย่หนานเทียนเป็นคู่ศัตรูกัน?
ถ้าเชิญเย่หนานเทียนมา
ถึงเวลานั้นหยางเฟิงกับเย่หนานเทียนเจอกันมีเรื่องกันขึ้นมาจะทำยังไง?
เหอเซิ่งหงพูดด้วยรอยยิ้มลึกลับ “แกอย่าถามมาก ไปทำตามที่ฉันสั่งก็พอ”
“ครับ!”
เหอเจียหาวไม่ได้ถามอะไรมากอีก
มองแผ่นหลังของเหอเจียหาวที่จากไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...