เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 351
ทายาทในอนาคตของตระกูลเหอ!
หยางเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงนี้ ไม่ไว้หน้าตัวเองเลยสักนิดเดียว!
กับสีหน้าของพ่อลูกเหอเซิ่งหง
หยางเฟิงสีหน้านิ่งเฉย ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เย่เมิ่งเหยียนที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะสงสัยเล็กน้อย
โดยปกติหยางเฟิงไม่เป็นแบบนี้
เขาเป็นคนสุภาพ ยิ่งกับคนแก่ ยิ่งเคารพสุภาพมาก
มีความเป็นผู้นำสูง
วันนี้เป็นอะไรขึ้นมา?
งานเลี้ยงอาหารเย็นตระกูลเหอนี้ ดูเหมือนจะไม่ปกติ!
มุมปากของหยางเฟิงเผยความเยาะเย้ยออกมาเล็กน้อย
เหอเซิ่งหงคุณอยากสืบฉันไม่ใช่เหรอ?
ฉันก็จะให้คุณสืบให้ดีเลย!
ชั่วขณะ
ทั้งสองไม่มีคำพูดยิ่งกว่ามีคำพูด
กลิ่นดินปืนที่มองไม่เห็น เริ่มเข้มข้นขึ้นมาเลยทีเดียว
แวบเดียวก็หนาวถึงกระดูก!
“ว้าว อาหารอร่อยเยอะมากเลย!”
จู่ๆ
เสียงที่คุ้นเคยมาอีกแล้ว!
เห็นแต่หลันซินเดินมา มองดูอาหารมากมายบนโต๊ะด้วยสีหน้าประหลาดใจ!
เธอเห็นหยางเฟิงนั่งอยู่บนที่นั่งหลัก พูดอย่างไม่พอใจทันที “หยางเฟิง ไอ้คนไม่รู้จักคิด! ฉันยังไม่นั่งที่นั่งหลักเลย นายกลับกล้านั่งที่นั่น ถอยออกมาให้ฉัน!”
พูดจบ
หลันซินก็เบียดหยางเฟิงออกจากที่นั่งหลัก!
ทีนี้
ทุกคนต่างตกตะลึง
หลันซินนี้
โง่จริงหรือแกล้งโง่เนี่ย!
หยางเฟิงก็สีหน้าหมดหนทาง
ยังไงหลันซินก็เป็นแม่ยายของตัวเอง นั่งบนที่นั่งหลักก็สมเหตุสมผล
แต่นี่ไม่ใช่อยู่บ้านตัวเอง!
ทำอะไรไม่ได้ หยางเฟิงก็ทำได้แค่นั่งลงในที่นั่งถัดไป
เย่เมิ่งเหยียนที่อยู่ข้างๆปิดตาด้วยมือสองข้าง
เธอไม่มีหน้าดูต่อไปแล้ว
เวลานี้
คนที่สีหน้าดูน่าเกลียดที่สุดคือพ่อลูกเหอเซิ่งหง
สีหน้าของทั้งสองคน ดำเหมือนก้นหม้อ
หยางเฟิงนั่งบนที่นั่งหลัก พวกเขาทนได้!
หลันซินนั่งบนที่นั่งหลัก หมายความว่ายังไง?
ผู้หญิงบ้านนอกคนหนึ่ง กลับนั่งบนที่นั่งหลักของตระกูลเหอ?
พูดออกไป มันจะเป็นเรื่องอับอายของตระกูลเหอ!
หลันซินไม่สนใจมากขนาดนั้น
เห็นของอร่อยมากมายขนาดนั้น เธอก็อดไม่ไหวนานแล้ว
เธอกินมุมมามขึ้นมาทันที
วันก่อนๆเธอถูกขังอยู่ที่เกรฟ กาสิโน
ไอ้สารเลวเย่ซิงนั่น ทรมานเธอไม่น้อย
กินยังไม่ให้กินอิ่ม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกินดีเลย
ตอนนี้จู่ๆมีอาหารอร่อยเยอะขนาดนี้
เธอแทบจะกินเข้าไปในท้องของตัวเองให้หมด
หยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะเอามือแตะหน้าผาก
ตัวเองมีบุญแค่ไหน ที่ได้แม่ยายที่ยอดเยี่ยมแบบนี้?
หลันซินเงยหน้าขึ้น มองเหอเซิ่งหงและคนอื่นๆ ถามด้วยความประหลาดใจ “พวกคุณนิ่งทำอะไรอยู่? ยังไม่รีบกินอีก! เดี๋ยวกับข้าวเย็นแล้วจะไม่อร่อย พวกคุณไม่ต้องเกรงใจนะ!”
ได้ยินคำพูดนี้
ในใจพ่อลูกเหอเซิ่งหงทั้งสอง เหมือนกับกินแมลงวันเข้าไป!
ม้าโคลนหญ้านับล้านวิ่งพุ่งผ่านไป!
นี่มันคือบ้านฉัน!
คือตระกูลเหอ
คือตระกูลร่ำรวยอันดับหนึ่งในเมืองกาสิโน!
ทำตัวเหมือนตัวเองเป็นเจ้าบ้าน
บนโลกนี้ ยังมีคนแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ?
พ่อลูกเหอเซิ่งหงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ นั่งลงที่โต๊ะอาหารอย่างหมดหนทาง
หยางเฟิงยิ้มพูดด้วยความรู้สึกผิด “ขอโทษนะครับ แม่ยายฉันเป็นคนตรงไปตรงมา ต้องขออภัยนายท่านเหอด้วยนะครับ”
เหี้ยแม่ง!
นี่คือตรงไปตรงมา?
นี่คือซื่อบื้อหรือเปล่า?
พูดตรงๆก็คือไอ้โง่คนหนึ่ง!
แต่คือเหอเซิ่งหงเป็นใคร?
เขาเป็นเจ้าพนันรุ่นหนึ่ง จะไปคิดจริงจังกับผู้หญิงแกบ้านนอกคนหนึ่งได้ยังไง?
เหอเซิ่งหงยิ้มเบาๆแล้วพูด “หึหึ! คุณหยาง แม่ยายของคุณนี่ช่างอธิบายยากจริงๆ!”
หยางเฟิงอดคิดในใจไม่ได้
อธิบายยากนี้ใช้ได้เหมาะมาก!
ใช้กับหลันซินนี่เข้ากันสุดๆเลย!
ขณะนี้
ในมือหลันซินจับกุ้งล็อบสเตอร์ใหญ่ไว้ตัวหนึ่ง จ้องไปที่คนใช้ที่อยู่ข้างๆแล้วพูดว่า “ไอ้คนไม่รู้จักคิด แกยังนิ่งอยู่ทำไม? ยังไม่รีบเทไวน์ให้ฉัน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก