เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 352

คนรับใช้ของตระกูลเหอที่อยู่ข้างๆต่างตกตะลึง

เขาอยู่ตระกูลเหอมานานขนาดนี้ ดูแลแขกผู้มีเกียรติมาตั้งเท่าไหร่

แต่คนแปลกอย่างหลันซินเนี่ย เขาเห็นเป็นครั้งแรก

แต่ถึงยังไงหลันซินก็เป็นแขก ตัวเองเป็นแค่คนรับใช้เล็กๆคนหนึ่งของตระกูลเหอ ก็เลยเทไวน์แดงให้หลันซินไปหนึ่งแก้ว

หลันซินดื่มไวน์แดงไปในทีเดียว

เอ่อ!

ทันใดนั้น

เรอออกมาอย่างเสียงดังฟังชัด

หลันซินอดไม่ได้ที่จะพูด “ไวน์ดี!”

ดูถึงที่นี่

เหอเซิ่งหงและคนอื่นๆ รู้สึกอาหารบนโต๊ะไม่อร่อยกะทันหัน

กินข้าวกับผู้งหญิงที่หยาบคายแบบนี้ กินไม่ลงจริงๆ!

เย่เมิ่งเหยียนนั่งข้างหยางเฟิง พูดด้วยสีหน้าที่อาย “ที่รัก ขอโทษนะ แม่ฉันทำให้คุณขายหน้า!”

หยางเฟิงพูดอย่างเฉยเมย “ไม่เป็นไร! แม่คุณก็คือแม่ฉัน ฉันจะโกรธได้ยังไง?”

สำหรับหลันซิน หยางเฟิงชินกับมันมานานแล้ว

ถ้าจะโกรธจริงๆ

หลันซินกลายเป็นคนตายไปนานแล้ว!

และยิ่งกว่านั้น

ไม่ว่าหลันซินจะเป็นยังไง

เธอก็ยังเป็นแม่ยายของตัวเอง!

ในเมื่อไม่มีอารมณ์กินข้าวแล้ว

งั้นก็คุยกันตรงๆเลย!

“คุณหยาง ไม่ทราบว่าคุณมาเมืองกาสิโนครั้งนี้เพื่อเรื่องอะไร?” เหอเซิ่งหงคิดสักครู่ แล้วเอ่ยปากพูดช้าๆด้วยรอยยิ้ม

แต่แค่ในรอยยิ้มนั้น เหมือนมีมีดคมซ่อนอยู่ในนั้น!

หยางเฟิงเขย่าแก้วไวน์แดงในมือแล้วพูดนิ่งๆ “ไม่มีอะไร! ก่อนหน้านี้แม่ยายฉันถูกคนของเกรฟ กาสิโนกักขังไว้ ที่ฉันมาครั้งนี้ เพื่อช่วยแม่ยายฉันโดยเฉพาะ”

เมื่อได้ยิน

ตูม!