เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 4

ผ่านไปสักพัก

หยางเฟิงอุ้มหยางพั่นพั่นขึ้นมาแล้วถามว่า : “หวางหมินคนนั้นคือใคร ?”

เมื่อใดยินดังนั้น แววตาของเย่เมิ่งเหยียนก็เผยความรู้สึกหวาดกลัวออกมา

“หวางหมิงเป็นหัวหน้าของพื้นที่สีเทาในเมืองตงไห่ มีลูกสมุนนับพันคน มีอิทธิพลอย่างยิ่งในตงไห่ วันนี้คุณทำร้ายเขา เขาไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่นอน......”

หยางเฟิงขมวดคิ้ว หวางหมิงคนนี้รนหาที่ตายหรืออย่างไร ?

ปัง !

เขาตบฝ่ามือลงบนโต๊ะ จนโต๊ะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

“กล้ารังแกผู้หญิงของผม ไม่ว่ามันเป็นใครก็ต้องตายแน่นอน ! จริงสิ โรคของพั่นพั่น ตระกูลเย่ไม่สนใจเลยหรือ ?”

ไม่ว่าอย่างไร เย่เมิ่เหยียนก็เป็นถึงคุณหนูใหญ่ของตระกูลเย่ หยางพั่นพั่นก็เป็นหลานสาวคนโตของตระกูลเย่ หรือว่าตระกูลเย่จะไม่ดูดำดูดีเลยหรือ ?

เย่เมิ่งเหยียนตกใจกับการกระทำของหยางเฟิง จากนั้นจึงฝืนยิ้มออกมา : “ในสายตาของตระกูลเย่ พั่นพั่นคือเด็กเหลือขอที่ทำให้ตระกูลต้องอับอาย พวกเขาอยากให้พั่นพั่นตายไปเร็ว ๆ ด้วยซ้ำ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ภาพที่หยางพั่นพั่นถูกตีอย่างหนักอยู่ด้านหน้าตระกูลเย่ ก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาไม่หยุด

หยางเฟิงลุกขึ้น แววตาของเขาปรากฏเจตนาฆ่าอันรุนแรงออกมา !

“ไม่ต้องเป็นห่วง อาการป่วยของพั่นพั่น ผมจะจัดการเอง ตั้งแต่นี้ไป ผมจะปกป้องพวกคุณสองคนแม่ลูกเอง”

......

กลางดึก ภายในคฤหาสน์หรูหราแห่งหนึ่งในตงไห่

ศีรษะของหวางหมิงถูกพันด้วยผ้าก๊อซ ใบหน้าเขียวช้ำ

“เย่เมิ่งเหยียน นังผู้หญิงแพศยา กล้าทำร้ายฉันแบบนี้ ฉันจะต้องทำให้เธอเหมือนตายทั้งเป็นให้ได้ ยังมีไอ้สารเลวนั่นอีกคน อย่าให้ฉันหาตัวแกเจอนะ ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีวันปล่อยแกเอาไว้แน่ !”

เมื่อคิดถึงตอนที่ตนเองถูกหยางเฟิงต่อยจนลอยกระเด็นไป ใบหน้าของหวางหมิงก็เต็มไปด้วยความแค้น

ปัง !

ปัง !

ปัง !

ตอนนี้เอง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านนอก ลอยกระเด็นเข้ามาสองสามคน

“แกไม่ต้องไปหาฉันหรอก ตอนนี้ฉันมาด้วยตนเองแล้ว!”

ทันทีที่พูดจบ หยางเฟิงก็เดินเข้ามาจากประตูคฤหาสน์

เมื่อหวางหมิงเห็นหยางเฟิง สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมากทันที เขากัดฟันแล้วถามว่า : “เจ้าหนู แกเข้ามาได้อย่างไร ?”

หยางเฟิงนั่งลงบนโซฟา หัวเราะเยาะแล้วพูดว่า : “แกก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือ ? ฉันต่อสู้เข้ามา !”

ด้านนอกมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่สิบนาย ล้วนแต่เป็นราชาทหารที่ปลดประจำการทั้งสิ้น หรือว่าจะถูกผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ จัดการจนราบคาบหมดแล้ว ?

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หวางหมิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวในใจ

“เจ้าหนู แกคิดจะทำอะไรกันแน่ ?”

“ฉันชื่อหยางเฟิง เป็นสามีของเย่เมิ่งเหยียน !”

“แกก็คือลูกเขยของตระกูลเย่เมื่อห้าปีก่อนคนนั้น......”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฟิง หวางหมิงก็แสดงสีหน้าตกใจทันที

ไอ้สวะนี่ กลับมาอีกแล้ว ?

“ฮ่า ๆ ๆ !”

หวางหมิงหัวเราะเสียงดังทันที

“ฉันคิดว่าเป็นใคร ที่แก้ก็ไอ้สวะนี่เอง ! เจ้าหนู ฉันคิดว่าจะไปหาแกอยู่พอดี คิดไม่ถึงว่าแกจะพาตนเองมาส่งถึงที่ คืนนี้ แกอย่าคิดจะกลับออกไปจากที่นี่อีกเลย”

หยางเฟิงหรี่ตาลง ทำแววตาขี้เล่น : “จริงหรือ ?”

ตุบ ๆ ๆ !

ตอนนี้เอง มีเสียงฝีเท้าที่วิ่งอย่างรวดเร็วดังขึ้น

ด้านนอกมีนักเลงกว่าร้อยคนถือมีดและกระบองครบมือวิ่งกรูเข้ามา

คนพวกนี้ ล้วนเป็นลูกสมุนของหวางหมิง

หลังจากนักเลงกว่าร้อยคนเข้ามาในคฤหาสน์ ก็เข้ามายืนล้อมหยางเฟิงเอาไว้ทันที

หวางหมิงลุกขึ้นยืน หัวเราะเสียงดังด้วยใบหน้าหยิ่งยโส : “ฮ่า ๆ ๆ เจ้าหนู แกคงกลัวแล้วสินะ วันนี้ฉันจะให้แกตายโดยไร้ที่ฝัง !”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับนักเลงกว่าร้อยคน หยางเฟิงยังคงมีสีหน้าที่สงบนิ่ง

หยางเฟิงพูดขึ้นเบา ๆ ว่า : “นี่คือสิ่งที่ทำให้แกกล้าเย่อหยิ่งอย่างนั้นหรือ ? แกกล้ารังแกผู้หญิงของฉัน หากตอนนี้แกยอมคุกเข่าลงแล้วคำนับฉันสามครั้ง จากนั้นก็ตัดแขนตัดขาของตนเองซะ ฉันอาจจะยอมละเว้นชีวิตแกสักครั้ง”

หวางหมิงตกตะลึงทันที เขาจ้องมองหยางเฟิงราวกับกำลังมองเจ้าโง่คนหนึ่งอยู่

“เจ้าหนู แกบ้าไปแล้วหรือ ? แกไม่เห็นคนของฉันหรืออย่างไร ? คิดไม่ถึงว่าแกยังจะกล้าพูดเช่นนี้อีก แกรนหาที่ตายจริง ๆ !” หวางหมิงยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วพูดว่า : “จัดการมัน ให้มันได้เห็นความแข็งแกร่งของฉัน”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก