เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 40

หลันซินไม่กล้าบอกความจริงที่ว่าหยางเฟิงเป็นสหายร่วมรบของแม่ทัพเทพมรณะ

แค่เพียงพูดออกมา คนของตระกูลหลันไม่ยอมเอาใจตัวเองอย่างตอนนี้แน่

หลังงานเลี้ยง เพลิดเพลินกับบริการของตระกูลหลันทุกวัน ในใจหลันซินอย่างว่าเลยว่าได้ใจขนาดไหน

เมื่อได้ยินคำพูดของหลันซิน คนตระกูลหลันก็มองหน้ากัน

สำหรับคำพูดของหลันซิน พวกเขาไม่เชื่อ 100%

หลันซินเป็นคนยังไง พวกเขายังเข้าใจมาก

หลันเจิ้นตามองไปที่เย่ไห่ และถามว่า "เย่ไห่แกบอกพ่อ หยางเฟิงเป็นแม่ทัพเทพมรณะหรือเปล่า"

“หยางเฟิง...”

เย่ไห่ยังไม่ทันพูด หลันซินก็จ้องมองเขาอย่างเขม็ง

เย่ไห่ไม่กล้าพูดขึ้นมาทันที

“ฮืม！”

หลันเจิ้นถอนหายใจเบา ๆ: "ที่จริงแล้วหยางเฟิงจะเป็นแม่ทัพเทพมรณะหรือไม่ก็ไม่สำคัญว่า เราเป็นครอบครัวเดียวกันเสมอ แต่ว่าเย่ไห่ ฉันเป็นพ่อตาของนาย นายก็ไม่ยอมบอกความจริงกับฉันเหรอ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ไห่กัดฟันและพูดว่า “ที่จริงแล้วหยางเฟิงไม่ใช่แม่ทัพเทพมรณะ เขาเป็นสหายร่วมรบแม่ทัพเทพมรณะ…”

“เย่ไห่คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร หุบปากเดี๋ยวนี้!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่ไห่ หลันซินก็กระโดดขึ้นทันที

อะไรนะ？

สหายร่วมรบของแม่ทัพเทพมรณะ?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนตระกูลหลันก็หยุดอยู่กับที่

ไม่นาน พวกเขาก็ได้สติกลับมา

หลันเฟิงถือกล้วยที่ปอกเปลือกแล้ว เตรียมยื่นให้หลันซิน

เมื่อได้ยินดังนี้ ก็รีบยัดกล้วยเข้าปากตัวเองทันที

“เฮอะ! ฉันว่าหลันซิน ฉันเป็นพี่ชายคนโตของเธอ เธอก็ไม่น่าโกหกฉันอย่างนี้ หยางเฟิงไม่ใช่แม่ทัพเทพมรณะ ทำไมเธอไม่บอกตั้งแต่แรก？ ให้ฉันจะซื้อผลไม้ให้เธอตั้งแต่เช้า ยังจะเอาเชอร์รี่อีก เธอฝันไปเถอะ!"

สมาชิกคนอื่นตระกูลหลัน รีบยกผลไม้บนโต๊ะไปทันที

หลันจื่อสีหน้าก็ดูไม่ดี ปล่อยมือ นั่งบนโซฟา นั่งไขว่ห้าง