เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 409

ตอนนี้ หลินมู่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยำเกรงเล็กน้อย

เทียบกับครั้งที่แล้ว

เขาพบว่าพลานุภาพในตัวของหยางเฟิงนับวันยิ่งมากขึ้น

เขายืนอยู่ต่อหน้าของหยางเฟิง แม้แต่การหายใจก็ยังรู้สึกว่าทำได้ยากเย็นขึ้นมา

เขาไม่กล้าเงยหน้า มองหยางเฟิงเลยแม้แต่แว็บเดียว!

“อืม!”

หยางเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย

หลินมู่เป็นเพียงผู้อำนวยการโรงพยาบาลตี้อีตงไห่

หยางเฟิงพยักหน้าให้เขา เป็นเกียรติอย่างสูงสำหรับเขา!

เรื่องราวที่เกิดขึ้นก็เป็นเช่นนี้

เมื่อเห็นหยางเฟิงพยักหน้าให้ตนเอง

หลินมู่รู้สึกว่าเหนือคาดมากที่เขาปฏิบัติเช่นนี้

เวลานี้

เย่เมิ่งเหยียนกำลังพยุงหญิงชรา ลงมาจากรถอย่างระมัดระวัง

“อาอึ้มโจว ระวังหน่อยนะคะ!”

เย่เมิ่งเหยียนกล่าวเตือนอย่างเป็นห่วงเป็นใย

ตอนที่อยู่บนรถ

ระหว่างที่คุยกันหยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียน ก็ได้ทราบชื่อของหญิงชรา เธอชื่อโจวซู่เอ๋อร์!

โจวซู่เอ๋อร์ เธอเป็นพนักงานทำความสะอาดธรรมดาๆคนหนึ่งในตงไห่ สามีเสียชีวิตไปนานแล้ว โจวเสี่ยวเฉ่าลูกสาวเป็นโรคนูแนนซินโดรมแต่กำเนิด เพื่อที่จะรักษาอาการของลูกกสาว เธอจึงจำเป็นต้องมายืมเงินเสือโบราณ

แต่เสือโบราณมันช่างใจดำอำมหิต มันให้ยืมเงินโดยคิดดอกเบี้ยสูงมาก!

โจวซู่เอ๋อร์ยืมเงินเพียงหนึ่งหมื่นหยวน ผลก็คือทบต้นทบดอกแล้ว ทบไปถึงหนึ่งแสนหยวน!

เมื่อเผชิญกับตัวเลขแพงมหาศาลถึงหนึ่งแสนหยวน โจวซู่เอ๋อร์ไม่มีกำลังจะจ่ายคืนได้เลย

จึงทำให้เกิดเหตุการณ์ที่เธอถูกพวกเสือโบราณทำร้าย

หลังจากที่ได้รู้เรื่องจริงที่เกิดขึ้น

หยางเฟิงไม่พูดอะไรมาก เพียงยิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น ขุ่นมัวยิ่งขึ้นไปอีก!

ในตอนนี้

หลังจากที่โจวซู่เอ๋อร์ลงมาจากรถ ภาพตรงหน้าก็ทำให้เธอตะลึงงัน

หมอทั้งโรงพยาบาลตี้อีตงไห่ มารอต้อนรับเธอที่หน้าประตู

โจวซู่เอ๋อร์มองไปที่เย่เมิ่งเหยียนแล้วกล่าว : “แม่หนูเอ้ย! ขอบคุณพวกคุณมากจริงๆ! ถ้าไม่ได้พวกเธอ คราวนี้ฉันไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ...พวกคุณเป็นเด็กดีกันจริงๆเลยนะ!”

พูดไปพูดไป น้ำตาของเธอก็ไหลลงมา

คนดีๆบนโลกนี้มันช่างน้อยเหลือเกิน

คนจิตใจแสนดีอย่างเย่เมิ่งเหยียน บนโลกนี้มันมีน้อยนัก!

ทันใดนั้น

หยางเฟิงขมวดคิ้วถาม : “อาอึ้มโจว ไอ้เสือโบราณกับคนตระกูลหลันโหดร้ายป่าเถื่อนขนาดนั้นเลยหรือ?”

พูดถึงเสือโบราณ โจวซู่เอ๋อร์ยังมีความหวาดกลัวอยู่ในใจ : “พ่อหนุ่ม คุณไม่รู้หรอกว่า ในหมู่ชาวบ้านชนชั้นล่างอย่างพวกเรา เสือโบราณมีอิทธิพลมากขนาดไหน!”

“เขาไม่เพียงจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตกับชาวบ้าน ยังเป็นคนของตระกูลหลัน ตระกูลหลัน คุณรู้จักไหม? นั่นน่ะคือตระกูลใหญ่อันดับหนึ่งในตงไห่ พวกเราชนชั้นล่างจะไปกล้าทำให้เขาไม่พอใจได้อย่างไร? แต่ละคนก็ได้แต่โกรธแต่ไม่กล้าพูด!”

สีหน้าของหยางเฟิง ค่อยๆหม่นหมองลง

ตระกูลหลันนี่มันสมควรตายจริงๆ!

หยางเฟิงกล่าวยิ้มๆ : “อาอึ้มโจว พวกเราไม่กวนอาอึ้มแล้วดีกว่า อาอึ้มพักผ่อนเยอะๆนะครับ!”

พูดจบ เขากำลังจะจูงมือเย่เมิ่งเหยียนออกไป

“เดี๋ยวก่อนจ่ะ แล้วค่าหมอค่ายานั่นจะทำอย่างไรจ๊ะ?”