เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 434
ออกแรงอยากมาก จนทำให้เล็บที่ไม่แหลมคม จิกเข้าไปในเนื้อ เลือดไหลรินออกมา......
แต่โจวซู่เอ๋อร์กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย!
หลันซินกับหลันเฟิงสองคนนี้
คำหนึ่งก็ยาจก
คำหนึ่งก็เด็กโง่
ทำให้โจวซู่เอ๋อร์ที่หยิ่งในศักดิ์ศรี ถูกทำให้เจ็บปวดอยู่ลึกๆ!
เธอกัดริมฝีปากตนเองแน่น
ขอบตาแดงก่ำ
ไม่ว่าหลันซินกับหลันเฟิงสองคนนี้จะพูดถึงตนเองอย่างไร เธอก็อดทนได้หมด
แต่พวกเขาต่อว่าลูกสาวของตนเองเป็นเด็กโง่
เธอยอมรับไม่ได้!
ในฐานะแม่คนหนึ่ง
ถึงแม้ลูกสาวของตนเองจะมีสติไม่สมประกอบ
โจวซู่เอ๋อร์ก็ไม่ได้คาดหวังว่า จะมีคนมาด่าเธอว่าเป็นเด็กโง่!
นี่มันน่าเจ็บปวดใจ ยิ่งกว่าด่าตนเองอีก!
สงสารยิ่งใจพ่อแม่ที่มีแก่ลูก
ในใจของพ่อแม่ ลูกของตนเองดีที่สุดแล้ว
ถึงแม้ว่าเธอจะขาดตกบกพร่อง! เธอจะไม่สมบูรณ์แบบ!
เธอยังคงเป็นลูกของตนเองเสมอ!
เพียงแต่โจวซู่เอ๋อร์รู้ดีว่า
ฐานะของตนเองนั้นต่ำต้อย
เธอจึงไม่กล้าต่อต้านใดๆ
เธอจูงมือของโจวเสี่ยวเฉ่า ยกฝีเท้าอย่างยากลำบาก เตรียมจะจากไป......
เห็นว่าโจวซู่เอ๋อร์กำลังจะไป
เย่เมิ่งเหยียนก็มีสีหน้าร้อนรนใจ
เธอไม่รู้ว่า ตนเองควรจะเหนี่ยวรั้งพวกเธอไว้อย่างไรดี?
"หยุด! ใครอนุญาตให้ไป!"
ในเวลานี้
หยางเฟิงลุกยืนขึ้น และตะโกนเสียงดังออกมา
โจวซู่เอ๋อร์จึงหยุดลง
เธอหันกลับมา มองหยางเฟิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เพียงแค่เห็น หยางเฟิงจ้องมองมาที่เธอ และกล่าวทีละคำว่า : "คุณป้าโจวครับ ไม่มีคำสั่งของฉัน พวกคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ใครออกไปทั้งนั้น! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ที่นี่คือบ้านของพวกคุณนะครับ!"
บ้านเหรอ?
ได้ฟังคำพูดของหยางเฟิง
น้ำตาของโจวซู่เอ๋อร์ก็กลั้นเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป มันไหลรินออกมา
พวกเธอมีบ้านซะที่ไหนกัน?
พวกเธอก็เหมือนวัชพืชข้างถนน ไม่มีใครถามถึง!
แต่ว่าวันนี้
ตามที่หยางเฟิงพูดมา ที่นี่ก็คือบ้านของพวกเธอ!
ทันใดนั้น
ในใจของโจวซู่เอ๋อร์ก็เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...