เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 466

ขอบตาหยางเฟิงเปียกชื้น!

แม่ของตนเอง ถูกผู้ชายตรงหน้า ขับไล่ออกจากตระกูล!

ในค่ำคืนแห่งความยากแค้นและเจ็บป่วย เธอได้ตายอยู่ในอ้อมกอดของตนเอง......

ก่อนจะตาย

แม้แต่ข้าวมื้อสุดท้าย ก็ไม่ได้กิน!

ทุกๆ ครั้งที่นึกถึงฉากนี้ ความโกรธอย่างรุนแรงในอกของหยางเฟิง ก็เผาไหม้ลุกโชนขึ้นมา!

หัวใจของเขา ราวกับโดนมีดกรีด!

ถึงแม้ว่าหยางติ่งเทียนจะถูกสับจนละเอียด

ก็ไม่สามารถขจัดความเกลียดชังในใจของหยางเฟิงไปได้!

และหยางติ่งเทียน

ก็น้ำตาไหลออกมา!

น้ำตาสองข้าง ไหลลงมาที่แก้ม!

เรื่องในปีนั้น

เป็นความเจ็บปวดในใจของหยางติ่งเทียนตลอดมา

เขารู้ดีว่า

ตนเองจะอธิบายอย่างไร ก็ไร้กำลัง

เป็นเขาเอง ที่สร้างเหตุการณ์โศกนาฏกรรมการแยกจากกันของแม่ลูกคู่นี้

แม้ว่าในใจของเขามีบางสิ่งบางอย่างที่ยากจะพูดได้

แต่ก็ไม่สามารถชดเชย ความละอายในใจของเขาได้!

"ที่คุณก็ไม่ผิด คุณควรจะเกลียดฉันจริงๆ! เป็นฉันเองที่ทำให้แม่ของคุณตาย เป็นฉันเองที่ต้องทำให้คุณต้องเร่ร่อนอย่างยากลำบาก ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นสามี และยิ่งไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อคนด้วย!"

หยางติ่งเทียนฝืนใจยิ้มด้วยความปวดร้าว

"หุบปาก!"

ไม่รอให้หยางติ่งเทียนพูดจบ

หยางเฟิงตวาดออกมา : "คุณไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึงแม่ของฉัน แล้วก็ยิ่งไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นพ่อของฉันเลยด้วยซ้ำ! นับตั้งแต่คุณไล่ฉันออกจากบ้านในตอนนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกของคุณกับฉัน ได้ตัดขาดกันไปแล้ว!"

"เห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดของคุณกับฉัน ครั้งนี้ฉันจะไว้ชีวิตคุณ! ถ้ายังมีครั้งต่อไป ฉันจะฆ่าคุณอย่างแน่นอน!"

"ไสหัวไปซะ! อย่าให้ฉันเห็นคุณอยู่ในตงไห่อีก มิเช่นนั้นฉันจะฆ่าคุณจริงๆ!"

เมื่อพูดจบ

หยางเฟิงก็หันกลับ ออกไป!

จังหวะการก้าวที่แน่วแน่!

ในชั่วงเวลาอันสั้น เขาก็ไม่อยากสื่อสารกับหยางติ่งเทียนต่อไปแล้ว!

หยางติ่งเทียนหลับตาลงด้วยความเจ็บปวดทรมานใจ

ในชั่วพริบตา

เขาน้ำตาไหลเป็นทาง!

เสียใจเหรอ?

เขาเสียใจอย่างแน่นอน!

แต่ว่า

ในตอนนั้นถ้าเขาไม่ทำแบบนี้