เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 466
สรุปบท บทที่ 466: เทพสงครามพิทักษ์โลก
สรุปตอน บทที่ 466 – จากเรื่อง เทพสงครามพิทักษ์โลก โดย สุ่ยจองอวี๋
ตอน บทที่ 466 ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง เทพสงครามพิทักษ์โลก โดยนักเขียน สุ่ยจองอวี๋ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ขอบตาหยางเฟิงเปียกชื้น!
แม่ของตนเอง ถูกผู้ชายตรงหน้า ขับไล่ออกจากตระกูล!
ในค่ำคืนแห่งความยากแค้นและเจ็บป่วย เธอได้ตายอยู่ในอ้อมกอดของตนเอง......
ก่อนจะตาย
แม้แต่ข้าวมื้อสุดท้าย ก็ไม่ได้กิน!
ทุกๆ ครั้งที่นึกถึงฉากนี้ ความโกรธอย่างรุนแรงในอกของหยางเฟิง ก็เผาไหม้ลุกโชนขึ้นมา!
หัวใจของเขา ราวกับโดนมีดกรีด!
ถึงแม้ว่าหยางติ่งเทียนจะถูกสับจนละเอียด
ก็ไม่สามารถขจัดความเกลียดชังในใจของหยางเฟิงไปได้!
และหยางติ่งเทียน
ก็น้ำตาไหลออกมา!
น้ำตาสองข้าง ไหลลงมาที่แก้ม!
เรื่องในปีนั้น
เป็นความเจ็บปวดในใจของหยางติ่งเทียนตลอดมา
เขารู้ดีว่า
ตนเองจะอธิบายอย่างไร ก็ไร้กำลัง
เป็นเขาเอง ที่สร้างเหตุการณ์โศกนาฏกรรมการแยกจากกันของแม่ลูกคู่นี้
แม้ว่าในใจของเขามีบางสิ่งบางอย่างที่ยากจะพูดได้
แต่ก็ไม่สามารถชดเชย ความละอายในใจของเขาได้!
"ที่คุณก็ไม่ผิด คุณควรจะเกลียดฉันจริงๆ! เป็นฉันเองที่ทำให้แม่ของคุณตาย เป็นฉันเองที่ต้องทำให้คุณต้องเร่ร่อนอย่างยากลำบาก ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นสามี และยิ่งไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อคนด้วย!"
หยางติ่งเทียนฝืนใจยิ้มด้วยความปวดร้าว
"หุบปาก!"
ไม่รอให้หยางติ่งเทียนพูดจบ
หยางเฟิงตวาดออกมา : "คุณไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึงแม่ของฉัน แล้วก็ยิ่งไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นพ่อของฉันเลยด้วยซ้ำ! นับตั้งแต่คุณไล่ฉันออกจากบ้านในตอนนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกของคุณกับฉัน ได้ตัดขาดกันไปแล้ว!"
"เห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดของคุณกับฉัน ครั้งนี้ฉันจะไว้ชีวิตคุณ! ถ้ายังมีครั้งต่อไป ฉันจะฆ่าคุณอย่างแน่นอน!"
"ไสหัวไปซะ! อย่าให้ฉันเห็นคุณอยู่ในตงไห่อีก มิเช่นนั้นฉันจะฆ่าคุณจริงๆ!"
เมื่อพูดจบ
หยางเฟิงก็หันกลับ ออกไป!
จังหวะการก้าวที่แน่วแน่!
ในชั่วงเวลาอันสั้น เขาก็ไม่อยากสื่อสารกับหยางติ่งเทียนต่อไปแล้ว!
หยางติ่งเทียนหลับตาลงด้วยความเจ็บปวดทรมานใจ
ในชั่วพริบตา
เขาน้ำตาไหลเป็นทาง!
เสียใจเหรอ?
เขาเสียใจอย่างแน่นอน!
แต่ว่า
ในตอนนั้นถ้าเขาไม่ทำแบบนี้
อย่างไรเสีย เขาได้ก่อกรรมทำชั่วทิ้งภรรยาและลูกไปแบบนั้น
บางทีอยู่ในใจของหยางเฟิง
ตนเองก็เป็นเพียงคนเลวคนหนึ่ง!
คำพูดของคนเลวๆ คนหนึ่ง
ยังจะมีค่าอะไรให้น่าเชื่อถือเหรอ?
"เฮ้อ!"
หยางติ่งเทียนถอนหายใจเบาๆ : "ช่างเถอะ เรากลับกันเถอะ!"
ได้ยินคำพูดนี้
ดวงตาทั้งคู่ของฟู๋โป๋ก็ตกตะลึง เอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ : "นายท่าน คุณจะยอมกลับไปจริงๆ เหรอ?"
ในตอนแรก เขาพยายามโน้มน้าวหยางติ่งเทียนอย่างสุดชีวิตว่าอย่ามา
แต่หยางติ่งเทียนยืนยันว่าจะมาให้ได้
ตอนนี้เขามาแล้ว เวลายังไม่ถึงหนึ่งวันเลย หยางติ่งเทียนจะกลับซะแล้วเหรอ?
แม่งเอ๊ย!
ท้ายที่สุดแล้วคุณต้องการจะทำอะไร?
หยางเฟิงถลึงตาใส่ฟู๋โป๋แล้วกล่าวว่า : "ในเมื่อครอบครัวไม่ต้อนรับ ฉันอยู่ที่นี่ต่อไป จะมีความหมายอะไรล่ะ? ออกไปให้เร็วๆ ซะดีกว่า!"
"อีกอย่างหนึ่ง ฉันได้พบกับหลานสาวที่น่ารักของฉันแล้ว การเดินทางครั้งนี้นับว่าไม่สูญเปล่าแล้ว"
นึกถึงหยางพั่นพั่น
ใบหน้าของหยางติ่งเทียน ก็เผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนออกมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...