เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 467

ได้ฟังคำพูดนี้

ฟู๋โป๋ก็พูดไม่ออก

อย่างไรเสียท่านก็เป็นลูกพี่

ท่านพูดอะไรก็ต้องทำอย่างนั้น!

หยางติ่งเทียนบอกว่าจะไม่อยู่ต่อ

ในเย็นวันนั้น ก็ได้นั่งเที่ยวบินพิเศษออกจากตงไห่ไป!

ความมืดในยามราตรี

ค่อยๆ ย่างกรายเข้ามา

ในเวลานี้

โลกถูกปกคลุมอยู่ในความมืดมิด

ด้านนอกวิลล่าจวู้เสียน เงียบสงบเป็นพิเศษ

เป็นความเงียบที่น่าแปลกประหลาด

แม้กระทั่งเสียงของแมลงก็ไม่มี!

ทันใดนั้น

ในยามค่ำคืน

ภาพเงาของคน เดินออกมาจากความมืดมิด

บนใบหน้าของพวกเขาสวมหน้ากาก

เผยให้เห็นดวงตาที่เย็นชาเท่านั้น

ในยามราตรี ราวกับดวงตาของหมาป่า เปล่งแสงสีเขียวอันกระหายเลือดออกมา!

"พ่อ ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว รอแค่คุณสั่งเท่านั้น!"

ใบหน้าของหลันจื่อกล่าวด้วยความดีใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอผ่านประสบการณ์เรื่องราวที่น่าตื่นเต้นแบบนี้

ทำให้เธอรู้สึกฮึกเหิมเล็กน้อย

เมื่อเทียบความตื่นเต้นของหลันจื่อ

หลันเฟิงที่อยู่ข้างๆ ดูสงบเงียบกว่ามาก

สงครามนี้ จะต้องชนะห้ามพ่ายแพ้อย่างเด็ดขาด

มิเช่นนั้น หลันเจิ้นคงจะไม่ยกโทษให้เขาอย่างแน่นอน

เมื่อถึงตอนนั้น ตำแหน่งของผู้นำตระกูลหลัน คงไร้วาสนาต่อเขาแล้ว!

เพื่อที่จะฆ่าหม่าตงในครั้งนี้

หลันเฟิงได้ระดมทั้งหมดของตระกูลหลัน

คนเหล่านี้

ล้วนเป็นปรมาจารย์ที่ตระกูลหลันแอบฝึกฝนอย่างลับๆ มาหลายปี

ทุกๆ คน เหนือกว่าปรมาจารย์ฮั่วจิ้งอีกด้วย

อีกทั้ง ทุกๆ คนยังเต็มไปด้วยความกระหายเลือด

หลันเฟิงไม่สนใจหลันจื่อ แต่หันกลับไปมองโจวห้าวที่อยู่ข้างๆ : "เรื่องนี้ตรวจสอบชัดเจนแล้วใช่ไหม?"

โจวห้าวกล่าวอย่างเคารพ : "ครับพ่อ ฉันตรวจสอบชัดเจนแล้ว! หยางเฟิงไม่ได้อยู่ที่วิลล่าจวู้เสียน มีเพียงหม่าตงและคนอื่นๆ เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นกองกำลังสำคัญของหม่าตง ตอนนี้เฝ้าระวังอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ในวิลล่ามีคนไม่มากนัก"