เธอได้ส่งลูกสาวไปรักษาที่โรงพยาบาลแล้ว
เชื่อว่าใช้เวลาอีกไม่นาน ลูกสาวก็จะหายดีแล้ว
แต่ก่อนหน้านั้น
เธอต้องทำงานที่ตระกูลเย่ อย่างสุดความสามารถ!
มาตอบแทนบุญคุณของหยางเฟิงด้วยวิธีนี้!
เมื่อเห็นว่าโจวซู่เอ๋อร์ไม่ขัดขืน
หลันซินตัดสินใจทำเกินกว่าเดิมอีก
เพราะ
โจวซู่เอ๋อร์เป็นคนที่หลันซินเกลียดมากถึงที่สุด
คนไร้ประโยชน์หยางเฟิงนั่นคือคนที่พาเธอมา
สำหรับหญิงชราคนนี้
เป็นครั้งแรกที่หยางเฟิง ดุด่าตัวเอง!
สิ่งนี้ทำให้หลันซินมองยังไงก็ไม่ชอบหน้าโจวซู่เอ๋อร์!
เธอตำหนิว่า “ใครให้แกยืนไว้? คุกเข่าลง! แกคุกเข่าลงที่ไม้ถูพื้น ถ้าถูพื้นไม่สะอาด ดูซิว่าฉันจะตีแกตายไหม!”
โจวซู่เอ๋อร์หันหัวกลับ กัดริมฝีปากอย่างดื้อรั้นแล้วพูดว่า “คุณให้ฉันถูพื้นได้ แต่คุณจะให้ฉันคุกเข่าลงไม่ได้!”
ถึงแม้ตัวเองจะเป็นคนรับใช้คนหนึ่ง
แต่เธอก็มีศักดิ์ศรี
หลันซินให้เธอคุกเข่าลง
นี่เป็นการดูถูกเธออย่างมาก!
เห็นโจวซู่เอ๋อร์กล้าต่อเถียง
หลันซินก็โมโหขึ้นมา
เธอกระโดดขึ้นจากโซฟาทั้งคน ตะโกนเสียงดัง “ตายละ! ตายละ!”
“เธอมันคนต่ำต้อยคนหนึ่ง ก็กล้าเถียงกับฉันเหรอ?”
“คิดว่ามีคนไร้ประโยชน์อย่างหยางเฟิงคอยหนุนหลัง เธอก็กล้าอวดดีแล้วใช่ไหม?”
“ฉันจะบอกให้แก แกก็เป็นแค่คนต่ำต้อย!”
“เป็นขี้ข้าของตระกูลเย่ฉัน!”
ขี้ข้าคนหนึ่ง ก็ต่อเถียงกับเจ้านายท ดูซิว่าวันนี้ฉันจะตีแกตายไหม!”
พูดแบบนี้เสร็จ
หลันซินวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เพี้ยะ!
เสียงดังคมชัด
บนหน้าของโจวซู่เอ๋อร์ มีรอยนิ้วมือห้านิ้วแดงๆปรากฏขึ้นมาทันที
หลังจากตบเสร็จ
หลันซินมองโจวซู่เอ๋อร์อย่างหยิ่งผยอง ภาคภูมิใจ
“นางตัวแสบ! ตอนนี้รู้ความสามารถของฉันหรือยัง? ฉันจะดูซิว่าแกยังกล้าเถียงไหม?”
“ฉันจะบอกแก!”
“ถึงแม้ไอ้คนไร้ประโยชน์หยางเฟิงนั่นจะอยู่ที่นี่ ฉันก็จะตบไม่พลาด!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...