เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 484

คิดถึงตรงนี้

หลันซินหันไปหาหลันเจิ้นและพูดอย่างน่าสงสาร: “คุณพ่อ ไม่ใช่ฉันไม่ช่วยคุณนะ ตอนนี้ไอ้สารเลว หยางเฟิงนี่มีอำนาจมาก ไม่ฟังคำพูดของฉัน เขายังคุกคามฉัน ไล่ฉันออกไปอีก!”

เมื่อเห็นดังนั้น

หลันเจิ้นหายใจเข้าลึก ๆ

ครั้งนี้ที่เขามา แต่เดิมก็ไม่ได้ความคาดหวังมากนัก

เขาแค่ต้องการให้หลันซินหาความยุ่งยากของหยางเฟิงและชะลอเวลาสักหน่อย

ตอนนี้ดูเหมือนว่า

หลันซินไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์

หยางเฟิงนี้ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เห็นหลันซินอยู่ในสายตา

“ช่างมันเถอะ!” หลันเจิ้นถอนหายใจเบา ๆ และพูด: “ในเมื่อเธอไม่มีทางช่วยล้างแค้นให้พี่ชายของเธอ งั้นฉันทำได้แค่คิดหาทางอื่น”

ทันใดนั้นเอง

หลันซินคว้ามือของหลันเจิ้น ใบหน้าแย้มยิ้มประจบประแจงพลางเอ่ย: “คุณพ่อคะ คุณพ่อดูสิคะว่าพี่ชายก็ตายไปแล้ว คุณพ่อมีแค่ฉันที่เป็นลูกสาวคนเดียว คุณพ่อว่าควรยกตระกูลหลันให้ฉันไหมคะ? แล้วคุณพ่อก็ใช้ชีวิตสบาย ๆ ในบ้านพักคนชราดีไหมคะ?”

เมื่อได้ฟังคำพูดนี้

หยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนทั้งสองคนมองไปที่หลันซินอย่างแปลกใจ

พวกเขาไม่คิดเลยว่าหลันซินจะพูดอย่างนั้นออกมาอย่างกะทันหัน

ในใจของหยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

แม่ยายของตัวเขาเป็นดอกไม้ประหลาดจริง ๆ ด้วย!

วงจรสมองแบบนี้มีด้วย

ดูเหมือนว่าชื่อนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมต้องเป็นของเขาเท่านั้น!

หลันเจิ้นเองก็ลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความตกตะลึง

เขามองไปที่หลันซินด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

กับน้องแกสิ!

ครั้งนี้ที่เขามาเพราะต้องการให้หลันซินสร้างปัญหาให้หยางเฟิง

ตอนนี้ปัญหาของหยางเฟิงก็ไม่มี

กลับสร้างปัญหาใหญ่ให้ตัวเขาอีก

เขาคิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าหลันซินคิดถึงสมบัติของตระกูลหลัน

หลันซินเป็นอะไร

ในใจของหลันเจิ้นผู้เป็นพ่อช่างชัดเจนเหลือเกิน

ถ้าหากยกตระกูลหลันให้หลันซิน

ใช้เวลาไม่นาน ทั้งตระกูลหลันคงได้หมดตัว

ยิ่งไปกว่านั้น

หลันเจิ้นก็ไม่สามารถเอาตระกูลหลันให้แก่หลันซินได้

แม้ว่าหลันเฟิงจะตายแล้ว