เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 485

“คุณพ่อ คุณเป็นอะไรไป?”

เมื่อเห็นหลันเจิ้นอาเจียนเป็นเลือด

หลันซินรีบก้าวไปด้านหน้าและพูดด้วยความเป็นห่วง: “คุณพ่อ คุณดูสิว่าคุณอาเจียนเป็นเลือดแล้ว คุณยังทำเป็นแข็งแรงอีก คุณควรรีบยกตระกูลหลันให้ฉัน ฉันสัญญาว่าจะทำให้ตระกูลหลันยิ่งใหญ่!”

ได้ยินดังนั้น

หลันเจิ้นก็ยิ่งตัวสั่นด้วยความโกรธ

เขากลัวจริง ๆ ว่าตัวเขาจะถูกหลันซินทำให้โมโหจนตาย

จะนำตระกูลหลันไปยิ่งใหญ่

หลันซินไม่นำตระกูลหลันล่มสลายหรอกเหรอ เขาต้องอธิษฐานละ

ก็ไม่รู้ว่าหลันซินเอาความรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นมาจากไหน

ตัวเธอเป็นอะไร

หรือว่าในใจไม่มีไอคิวเลยสักนิด?

หลันเจิ้นพูดตะโกน: “ฝันไปเถอะ แม้ว่ากูจะตาย กูก็ไม่ยกตระกูลหลันให้แกหรอก!”

เมื่อเห็นหลันเจิ้นไม่ยอมยกตระกูลหลันให้ตัวเธอ

หลันซินก็หงุดหงิดทันที

เธอพูดเสียงเย็น: “ไม่ให้ก็ไม่ให้ กลับกันรอคุณตาย ตระกูลหลันช้าเร็วก็เป็นของฉัน”

หลันเจิ้นใช้มือกุมหน้าอกตัวเอง

จู่ ๆ เขาก็รู้สึกแน่นในอก

ทั้งหมดเป็นเพราะโกรธยัยลูกนอกคอก หลันซิน!

คิก!

ดูถึงจุดนี้

หยางเฟิงทนไม่ได้อีกต่อไป

หลันซินนี่ แท้จริงแล้วเป็นคนแปลก 

ต้องการขโมยทรัพย์สมบัติตระกูลหลัน?

แต่ที่หลันซินพูดก็ไม่ใช่ไม่มีมีเหตุผล

หลันเฟิงตายแล้ว

ตามสิทธิในการรับมรดกแล้ว จริง ๆ หลันซินมีคุณสมบัติที่จะรับมรดก

แม้ว่าตอนนี้พื้นที่สีเทาของตระกูลหลันจะถูกตัวเขากวาดล้างไปอย่างสมบูรณ์

แต่อูฐที่ผอมก็ตัวใหญ่กว่าม้า

ทรัพย์สมบัติของตระกูลหลันในตอนนี้ อย่างน้อยก็หลายพันล้าน แค่วิธีที่หลันซินต้องการเงินก็ตลกดี

เกือบทำให้หลันเจิ้นโกรธจนตาย!

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ

หลันซินกับหลันเจิ้นทั้งสองก็มองเขาพร้อมกันด้วยสีหน้าซีดเซียว

เห็นอย่างนั้น หยางเฟิงก็รีบโบกมือพลางพูด: “ขอโทษที ทนไม่ไหวนะ พวกคุณทั้งคู่เชิญต่อเลย”

เย่เมิ่งเหยียนเองก็จ้องไปที่หยางเฟิงอย่างดุร้าย 

ตอนนี้ทั้งหมด

ไม่คิดเลยว่าไอ้หมอนี่ยังหัวเราะออก?

เห็นเย่เมิ่งเหยียนจ้องมองตัวเขา

หยางเฟิงแสดงท่าทีไร้เดียงสา

เย่เมิ่งเหยียนกลอกตา เธอขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขา