เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 49

ไม่ทันที่หยางเฟิงจะพูดจบหลันซินก็รีบเข้ามา

“สวยมาก หรูมาก ฉันชอบ นี่คือทองคำผู้ดีที่ฉันชอบ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันไม่นึกเลยว่าวันหนึ่งหลันซินจะได้มาอยู่ในห้องที่หรูหราเช่นนี้”

“ไอ้บ้านตระกูลหลันเส็งเคร็งนั่น แม้ว่าพวกเขาจะคุกเข่าขอร้องให้ฉันกลับไปตอนนี้ ฉันก็ไม่มีทางกลับไป”

หลันซินเหมือนกับคนบ้าที่ตะโกนโวยวายด้วยความตื่นเต้น

สีหน้าเย่เมิ่งเหยียนพูดอะไรไม่ออกกับเรื่องนี้

“หยางเฟิง ขอโทษด้วยแม่ฉันคงตื่นเต้นเกินไป”

“ไม่เป็นไร แค่แม่ชอบก็พอแล้ว!”

ขณะนี้ใบหน้าของเย่ไห่มีความลังเลเล็กน้อย

เขามองหยางเฟิงและพูดว่า "หยางเฟิงออกไปกับฉันหน่อย ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับนาย"

หืม?

หยางเฟิงอึ้งไปสักพัก

ที่ผ่านมาพ่อตาของเขาเป็นคนเงียบขรึม วันนี้มีเรื่องอะไรที่จะพูดกับเขา?

หยางเฟิงพยักหน้าและทั้งสองก็เดินมายังทางเดิน

เย่ไฮ่หยิบบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งซอง ยื่นให้หยางเฟิงหนึ่งมวนแล้วสูบเองหนึ่งมวน

หยางเฟิงช่วยเย่ไห่จุดบุหรี่และถามว่า “พ่อ มีอะไรจะพูดกับผม?”

หยางเฟิงสูบบุหรี่และดวงตาของเขาดูลึกล้ำ

“พ่อ พ่อไม่ต้องเป็นห่วง ผมรักเมิ่งเหยียนมากกว่าใครๆและผมจะไม่ปล่อยให้เธอต้องเจ็บปวดใดๆ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่ไห่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: “ขอบใจ ฉันหวังว่านายจะทำตามที่พูด”

ขณะที่หยางเฟิงกำลังคุยกับเย่ไห่หลันซินก็คุยกับเย่เมิ่งเหยียน

หลันซินพูดอย่างขมขื่นกับเย่เมิ่งเหยียน: "เมิ่งเหยียนหลังจากที่ หยางเฟิงกลับมาครั้งนี้เขาก็รวยมาก เขาซื้อรถหรูและบ้านหรู แม่คิดว่าที่เขาหายไปห้าปีคงหาเงินได้มากมาย แกต้องรีบเอาบ้านและรถส่วนตัวของหยางเฟิงมาให้ทั้งหมด ... "

ไม่ทันที่หลันซินจะพูดจบเย่เมิ่งเหยียนพูดอย่างหงุดหงิด "แม่ เงินของหยางเฟิงก็คือเงินของเขา เกี่ยวอะไรกับหนูด้วย？ อย่าทำแบบนี้ได้ไหม？"

หลันซินพูดด้วยความหวังดีว่า: "เจ้าลูกโง่ ฉันทำเพื่อผลประโยชน์ของแก มีภาษิตกล่าวไว้ว่าหากผู้ชายมีเงินก็จะกลายเป็นคนเลว หยางเฟิงรวยขนาดนี้ไม่รู้ว่าอนาคตจะมีผู้หญิงเขามากี่คน หากแกกุมเงินของเขาไว้ในมือเขาจะไม่สามารถนอกใจได้...”