เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 50

เย่เมิ่งเหยียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม: “แม่ ถ้าแม่ยังใส่ร้ายหยางเฟิงและยั่วยุความสัมพันธ์พวกของเราขนาดนี้ งั้นก็ออกจากที่นี่ไปเดี๋ยวนี้ไม่ต้องอยู่ที่นี่”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หลันซินก็หุบปาก

กว่าจะได้มาอยู่คฤหาสน์หรูหลันซินจะทำใจออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร

"ฮึ!"

หลันซินฮึออกมาและพึมพำกับตัวเองว่า "ถ้าไม่เชื่อคำของฉัน ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงแกต้องร้องไห้แน่นอน"

...

กลางคืน.

นี่เป็นครั้งแรกที่หยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนใช้เวลาคืนแรกในบ้านหลังใหม่

ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงและนอนไม่หลับ

เย่เมิ่งเหยียนหันหัวมาและถามว่า "หยางเฟิง คุณหลับรึยัง？"

หยางเฟิงส่ายหัวและพูดว่า "ยัง ทำไมคุณยังไม่นอน?"

"ฉันนอนไม่หลับ!"

“คุณมีเรื่องกังวลรึเปล่า？”

หยางเฟิงลุกขึ้นและถามด้วยความเป็นห่วง

เย่เมิ่งเหยียนส่ายหัวและพูดว่า “เปล่า ฉันแค่รู้สึกว่าตอนนี้ ฉันกำลังฝันอยู่”

หยางเฟิงยิ้มและพูดว่า “เด็กโง่ จะเป็นความฝันได้อย่างไร ทั้งหมดนี้มันคือเรื่องจริง!”

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง

เย่เมิ่งเหยียนถาม “ที่รักคุณมีเงินเท่าไหร่?”

หยางเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งหยิบเครื่องคิดเลขออกมาและคำนวณอยู่หนึ่งชั่วโมง

“ประมาณหนึ่งล้านล้าน!”

ตุ้บ!

เย่เมิ่งเหยียนล้มลงบนพื้น