เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 492

เวลาสั้นๆไม่ถึงหนึ่งนาที

เขาฆ่าพวกบ้าระห่ำนั่นไปแล้วสิบกว่าคน

ปัง!

ในตอนที่โจวยี่เตรียมจะฆ่าหลันจื่อ

ทันใดก็มีเสียงปืนดังขึ้น

ร่างกายของโจวยี่ก็แข็งค้างไปทันใด

เขาก้มหัวลง มองบาดแผลที่อกด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“แก...”

โจวยี่เงยหน้าขึ้น มองหลันจื่ออย่างไม่อาจเข้าใจ

ปัง!

ไม่รอให้โจวยี่พูดจบ

ทั้งตัวเขา ล้มลงกับพื้นพร้อมเสียงอันดัง!

ในมือของหลันจื่อมีปืนอยู่กระบอกหนึ่ง เธอเป่าปากกระบอกปืน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

“ผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์อะไรกัน? ต่อให้เก่งกว่านี้! ก็เอาชนะปืนกระบอกเดียวของฉันไม่ได้!”

เธอซึมซับจากครั้งที่แล้ว บทเรียนหลังจากหลันเฟิงถูกฆ่าตาย

หลันจื่อได้ปืนกระบอกนี้มา จากหลันเจิ้นโดยเฉพาะ

เพราะหลันเฟิงก็ถูกโจวห้าวใช้ปืนฆ่าเช่นกัน

ขอเพียงแค่มีปืนอยู่ในมือ

ใครยังจะเป็นศัตรูของตนได้?

ปืนกระบอกนี้

หลันเจิ้นได้มาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน เก็บสะสมไว้มาหลายสิบปี

หลายสิบปีก่อน ในตงไห่หลันเจิ้นก็นับเป็นคนโหดเหี้ยมคนหนึ่ง

ด้วยปืนกระบอกนี้ ไม่รู้ว่าฆ่าศัตรูตายไปแล้วตั้งเท่าไร

ถึงได้ก่อร่างสร้างตระกูลหลันได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้!

ตอนนี้

ในที่สุดปืนกระบอกนี้ก็มีประโยชน์อีกครั้ง

โจวยี่นอนอยู่บนพื้น เลือดที่อก อาบย้อมให้เสื้อของเขาแดงฉาน

เขาถลึงตา ตายตาไม่หลับ

ทำไมเขาไม่คิดเลย

ตนเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแห่งแดนปรมาจารย์ ไม่น่าเชื่อว่าจะมาตายด้วยปลายกระบอกปืนของลูกสะใภ้ตนเอง!

“พ่อ!”

“พ่อครับ!!!”

ตัวของโจวห้าวคุกเข่าลงข้างๆร่างของโจวยี่

ร้องไห้คร่ำครวญเสียใจอย่างที่สุด