เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 497

ไม่คุ้มค่าที่เขาจะเปลืองน้ำลายด้วย

เมื่อหนิวต้าลี่เห็นการกระทำของหยางเฟิง

เขาก็เลียริมฝีปาก

จากนั้นเดินไปทางหลันจื่อด้วยใบหน้าโหดร้าย

“ไม่! พวกแกอย่าเข้ามานะ!”

หนิวต้าลี่ไม่สนว่าหลันจื่อจะร้องตะโกนอย่างไร

สองสามคนยื่นมือไป จับเธอเอาไว้

“ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันนะ!”

หลังจากหลันจื่อถูกจับตัวไว้ เธอพยายามต่อสู้อย่างหนักด้วยท่าทางตื่นกลัว

หนิวต้าลี่พูดพร้อมยิ้มเย็น : “โทษที นี่คือสิ่งที่พี่ใหญ่ของฉันหมายถึง ทางที่ดีตอนนี้คุณควรเชื่อฟังซะดีๆ!”

พูดจบ หนิวต้าลี่ก็ไม่ใส่ใจความพยายามอย่างหนักของหลันจื่อ

จับตัวเธอ ลากออกไปแล้ว

ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้

ทันใดนั้นเหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ปัง!

ปัง!

ปัง!

เสียงดังขึ้นติดต่อกัน

หนิวต้าลี่และพวก กระเด็นออกไปทันใด

หลังจากนั้น

เงาดำค่อยๆลอยลงมาจากท้องฟ้า

เมื่อเห็นเงาดำนี้

สีหน้าของหยางเฟิงแปรเปลี่ยนไป ตาลุกวาวด้วยแสงเย็นยะเยือก

เขาพูดออกมาทีละคำว่า : “เฉินเป่ยเหอ!”

ชายชุดดำลงมาถึงพื้น ถอดผ้าคลุมสีดำบนใบหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา

คนตรงหน้าไม่ใช่ใคร

เขาก็คือท่านผู้อาวุโสของตระกูลเฉิน เฉินเป่ยเหอ!

หลันจื่อเห็นคนที่มา สีหน้ายินดีขึ้นมาทันใด

ฟึบ!

เธอคุกเข่าลงกับพื้น กล่าวอย่างเคารพนอบน้อม : “คารวะท่านผู้อาวุโส!”

มีเฉินเป่ยเหอมาด้วยตนเอง

ในใจของหลันจื่อถอนหายใจอย่างโล่งอก

เธอรู้ดี

ผู้ชายตรงหน้านี้ คือท่านผู้อาวุโสของตระกูลเฉินแห่งจงโจว

ตระกูลเฉินคือตระกูลอันดับรองของจงโจว

มีความแข็งแกร่งมากกว่าตระกูลเย่ตระกูลอันดับหนึ่งในตงไห่เสียอีก ไม่รู้ว่าแข็งแกร่งกว่าตั้งกี่เท่า!