เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 507

หลันเจิ้นส่ายหัวอย่างสุดชีวิต “ไม่！ฉันไม่รู้จัก！”

ณ ตอนนี้หลันเจิ้นจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าหยางเฟิงมาเพื่อคิดบัญชีกับตนเอง

ถ้าหากยอมรับว่าตนเองรู้จักเฉินเป่ยเหอ ก็คงเหมือนกับรนหาที่ตาย？

“คุณไม่รู้จัก？”

ทันใดนั้น

เสียงของหยางเฟิงดังขึ้น

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “คนนี้คือผู้อาวุโสใหญ่ของจงโจวตระกลูเฉิน เฉินเป่ยเหอ！”

“คิดไม่ถึงเลยว่าพวกคุณตระกูลหลันจะสมรู้ร่วมคิดกับตระกลูเฉิน เพื่อต้องการกำจัดฉัน！”

“ดูเหมือนคุณตาสุดที่รักของฉันจะเกลียดฉันจริงๆนะเนี่ย”

เมื่อพูดจบ

หยางเฟิงพลันเย็นชาเช่นเกล็ดหิมะ ราวกับมีแรงอาฆาตอันเย็นยะเยือกปกคลุมที่แห่งนี้แล้วจริงๆ

อุณหภูมิทั้งห้องโถงวิลล่า ลดลงจนแตะจุดเยือกแข็งอย่างกระทันหัน

ทุกคน พลันอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

หลันเจิ้นเงยหน้าขึ้น สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น พลางพูดว่า “หยางเฟิง！ในตอนแรกแกบังคับให้ทุกคนคุกเข่าที่ประตูทางเข้าวิลล่าจวู้เสียน，ทำให้ตระกูลหลันของฉันเสียหน้า แกคิดว่าฉันเกลียดแกไหม？”

“ตอนนี้แกฆ่าลูกชายฉัน ฆ่าหลานสาวฉัน！ฉันเกลียดแกเสียจนเลือดเนื้อของแกฉันก็ไม่อยากกิน！”

“มีแต่ความเกลียดชัง เจ้าคนไร้ประโยชน์อย่างเฉินเป่ยเหอ ยังไม่มีปัญญาฆ่าแก！”

หลันเจิ้นในตอนนี้ ได้เผยธาตุแท้ต่อหน้าหยางเฟิง

ไม่จำเป็นต้องตีสองหน้าอีกต่อไป

เขาเอาความโกรธแค้นที่อยู่ในใจทั้งหมดปะทุออกมา

เขาทำได้เพียงโกรธแค้น เฉินเป่ยเหอที่ลงมือเอง ก็ยังไม่มีปัญญาฆ่าหยางเฟิง

เจ้าหยางเฟิง ดวงแข็งซะจริง!

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า！”

เมื่อได้ยินคำพูดที่เติมไปด้วยความเกลียดชังของหลันเจิ้น

หยางเฟิงก็หัวเราะออกมาทันที

เขาพูดพลางเยาะเย้ยว่า “ในโลกนี้มีคนอยากฆ่าฉันมากมาย แต่ไม่เคยมีใครทำสำเร็จ”

“ตระกูลหลันของคุณมันอยู่ระดับต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ยังจะกล้าฆ่าฉันอีกหรือ？ช่างน่าขันซะจริง！”

มีสถานะเป็นถึงต้าเซี่ยเทพสงครามอันดับหนึ่ง

หยางเฟิงพิชิตสนามรบมาแล้ว5ปี

มือทั้งสองข้างฆ่าคนตายไปไม่รู้เท่าไหร่？

เรียกได้ว่ามีศัตรูมากมายนับไม่ถ้วน

มีครั้งหนึ่งที่ เฮงโน้วแห่งตี้กั๋วเหนือ ล่าค่าหัวหยางเฟิงพันล้านดอลลาร์

นักฆ่าจำนวนมากสลับวนเวียนกันไปฆ่าจนนับไม่ถ้วน