เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 508

เมื่อเปรียบเทียบดูแล้ว

ก็ยังดีกว่าคนที่อยู่โดดเดี่ยวโดยไร้คู่เคียงข้างกาย

ต่อให้หัวต้องหลุดจากบ่า ก็ไม่ขอเกรงกลัวที่จะตาย

ยังไงซะเขาก็ใช้ชีวิตมานานแล้ว และใช้ชีวิตมาพอแล้ว

ต่อให้ตายตอนนี้ ก็ไม่ถือว่าชีวิตสั้น

เมื่อเห็นหลันเจิ้นทำท่าทีราวกับยอมจำนนให้ฆ่า

หยางเฟิงก็แสยะยิ้มพลางพูดว่า “คุณวางใจเถอะ ฉันจะไม่ฆ่าคุณ！”

อะไรนะ？

หลันเจิ้นเงยหน้ามองหยางเฟิงด้วยสีหน้าประหลาดใจทันที

เขาเตรียมตัวตายเรียบร้อยแล้ว

แต่หยางเฟิงกลับพูดว่าจะไม่ฆ่าเขา？

เขาเป็นคนจิตใจดีขนาดนี้เชียวรึ？

ตามที่หลันเจิ้นเข้าใจ

หยางเฟิงเป็นคนไม่สนใจใยดีกับญาติสนิทมิตรสหาย！

ทั้งเย่กวง หลันเฟิง คนอื่นๆก็ล้วนตายอยู่ในกำมือของเขาทั้งนั้น

เขาจะปล่อยตนเองไปง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ？

เมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยของหลันเจิ้น

หยางเฟิงก็ยิ้มอย่างเยือกเย็นพลางพูดว่า “ยังไงซะลูกชายและหลานสาวของคุณก็ตายไปหมดแล้ว ฉันจะไว้ชีวิตคุณ ให้คุณใช้ชีวิตอย่างทุกข์ทรมาน ฉันเชื่อว่านี้ดีกว่าการฆ่าคุณตั้งเยอะ！

“หยางเฟิง！”

เมื่อได้ฟังประโยคนี้

หลันเจิ้นก็ตะโกนลั่น

ในที่สุดเขาก็รู้ว่า ทำไมหยางเฟิงถึงไว้ชีวิตเขา？

ไอ้สารเลวนี่ มันจงใจจะฆ่ากันชัดๆ！

เขาไม่ฆ่าตน

แต่ทำให้ชีวิตที่เหลือของตัวเขาเองเหมือนกับตกนรกทั้งเป็น！

ใจคอโหดเหี้ยม！

เป็นวิธีที่โหดร้ายมาก！

เมื่อพูดจบ

หยางเฟิงก็หันหลังเดินออกไป

“เข้ามา！ปิดล้อมทั้งวิลล่านี้ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จะไม่มีใครสามารถเข้าออกได้！”

“ขอรับ！”

เสือขาวโบกมือ

พลทหารพร้อมด้วยอาวุธครบมือจำนวนมาก ปิดทางน้ำที่ล้อมวิลล่าไว้ทั้งหมด

ไม่ต้องพูดถึงคนที่จะเข้าไปได้

แม้แต่แมลงวัน1ตัวก็ยังเข้าไปไม่ได้

เมื่อเห็นสภาพแบบนี้

หลันเจิ้นเหมือนเผชิญกับความตาย

หยางเฟิงต้องการกักขังตนไว้ในบ้าน