เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 553

หยางเฟิงมองไปที่หลี่ซู่ที่แสนโง่เขลา พลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ตึก ตึก！

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฟิง

หลี่ซู่คุกเข่าลงอย่างไม่ลังเล

เขาทำสีหน้าอ้อนวอนพลางพูดว่า “เจ้าพันธมิตรหยาง ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถิดข้าดวงตามืดบอด ถึงกล้ามาต่อกรกับท่าน ขอร้องล่ะ มองว่าข้าเป็นสิ่งไร้ค่า แล้วปล่อยข้าไปเถอะ！”

เมื่อก่อน

หลี่ซู่เคยประลองกับหยางเฟิง

เขารู้ตัวดีว่า ตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิง！

แม้แต่ความกล้าที่จะต่อสู้กับความตาย ก็ไม่กล้าเอ่ยถึง！

หลี่ซู่ ใช้ชีวิตมานานขนาดนี้ แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ายังใช้ชีวิตไม่พอ

เขาไม่อยากให้ตัวเองตายไว！

เมื่อเห็นหลี่ซู่ไม่หยุดคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิต

หยางเฟิงอยู่ๆก็นึกถึงแม่ยายหลันซิน

เจ้าหลี่ซู่คนนี้ก็เป็นสิ่งที่มหัศจรรย์！

ตอนที่มาหาเรื่องเขาสองรอบ ก็ท่าทางก้าวร้าว หยิ่งผยองเกินใคร

แต่ตอนนี้กลับเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง คุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิต สารรูปดูไม่ได้！

หยางเฟิงถามด้วยน้ำเสียงหยอกล้อพูดว่า“ เมื่อก่อนแกพูดว่า ฉันต้องคุกเข่าขอโทษต่อศูนย์พันธมิตรบู๊ไม่ใช่หรอ แล้วทำไมแกถึงชิงคุกเข่าก่อนละ？”

อึ้ก？

หลี่ซู่ตะลึงไปชั่วขณะ

หลังจากนั้นจึงรีบตอบทันทีว่า “เจ้าพันธมิตรหยาง ก่อนหน้านี้ข้าพูดแต่เรื่องไร้สาระ ท่านผู้ยิ่งใหญ่ได้โปรดอย่าถือสาข้าน้อยเลย ”

เหอะเหอะ！

หยางเฟิงยิ้มอย่างเยือกเย็น

คนอย่างหลี่ซู่ เขาเจอมาเยอะแล้ว

คนแบบนี้เป็นแค่ผู้ต่ำต้อยอย่างแท้จริง

ต่อหน้าทำเป็นอวดดี ลับหลังทำเป็นขอความเมตตา

ถ้าวันนี้ปล่อยเขาไป

ครั้งต่อไปเขาต้องหาโอกาสมาหาเรื่องตนเองอีกเป็นแน่

หยางเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ฉันปล่อยแกไปก็ได้ แต่ว่า ฉันคงต้องสอนบทเรียนเล็กๆน้อยๆให้แกสักหน่อย！”

“บทเรียนอะไร？”

หลี่ซู่ทำหน้าเลิ่กลั่ก

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ตัดแขนแกข้างหนึ่ง！”

ฉึบ！

หยางเฟิงยังไม่ทันพูดจบ

1 เงาติดตา

หลี่ซู่ใช้ท่าทางเร็วดั่งสายฟ้าฟาดรีบหันกายหนี！

เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ หยางเฟิงทำสีหน้าตกตะลึง

เดิมทีเขาคิดว่าหลี่ซู่จะสู้สุดชีวิตกับตนเอง

คิดไม่ถึงเลยว่าจะหนีไปจริงๆ？

เล่นทำเอาคนพูดไม่ออกจริงๆ！