เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 554

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ถึงแม้จางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงจะร่วมมือกันจัดการกับหลี่ซู่

แต่พลังของทั้งสองฝ่ายต่างกันมากเกินไป

จางเทียนซานและไป๋หลิงหลงเป็นแค่แดนปรมาจารย์

แต่หลี่ซู่เป็นถึงปรมาจารย์ใหญ่

ความต่างชั้นของแดน ช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

เมื่อเวลาผ่านไป

จางเทียนซาน ไป๋หลิงหลงสองคนนี้ ก็ค่อยๆตกเป็นเบี้ยล่าง

เสือขาวที่อยู่อีกด้านรีบถามอย่างรีบร้อนว่า “ท่าน ให้ข้าลงมือไหม？”

หยางเฟิงส่ายหัวไปมาพลางยิ้มจางๆ “ ไม่ต้อง ให้หมามันกัดกันเอง！”

ในสายตาของหยางเฟิง ไป๋หลิงหลงและจางเทียนซานก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรนัก

เมื่อก่อน

เดิมทีในสายตาพวกเขาไม่ได้ให้ความสำคัญตำแหน่งเจ้าพันธมิตรบู๊ใต้

ตอนนี้แต่ละสำนักล้วนถูกโค่นล้มไปแล้วยังกลับมาเพื่อแก้แค้นตนเองอีก

หยางเฟิงก็ไม่ใช่คนดีอะไร

ทำไมต้องไปแก้แค้นพวกเขา？

นี้ถือว่าเป็นโอกาสที่เหมาะสมที่จะทำให้ทั้งสองฝั่งแพ้ภัยตนเอง

และทำไป๋หลิงหลงและจางเทียนซานรู้ว่า

ถ้าอยากอยู่กับตนเองหลังจากนี้

ก็ต้องฟังคำสั่งตนเองอย่างไม่ขัดขืน

ไม่เช่นนั้น ก็ต้องตายสถานเดียว！

เมื่อได้ยินคำพูดหยางเฟิง

เสือขาวรีบปิดปากเงียบสนิททันที

ความประทับใจที่เขามีต่อนักบู๊ ไม่ค่อยดีนัก

อย่างที่โบราณว่าไว้ จอมยุทธ์กับศิลปะการต่อสู้เป็นสิ่งต้องห้าม

ในฐานะทหาร หน้าที่ของพวกเขาคือปกป้องบ้านเกิดเมืองนอน

แต่นักบู๊มักจะพึ่งพาความสามารถของตนเองสร้างปัญหา

บางคนถึงขั้นไม่เห็นราชสำนักในสายตา

เจ้ามังกรให้หยางเฟิงลงมือ

จุดประสงค์คือเพื่อกวาดล้างกองกำลังใต้ดินเหล่านี้ รวมอำนาจเข้าสู่ศูนย์กลาง และสร้างเอกภาพให้กับประเทศชาติ！

ในขณะนั้นเอง

ก็เกิดเสียงปังดังขึ้น！

ทั้งสองฝ่ายแยกออกจากกัน

ใบหน้าของหลี่ซู่แสดงถึงความโหดเหี้ยม

“

“ในเมื่อพวกแกอยากรนหาที่ตาย งั้นข้าก็ทำให้พวกเจ้าสมปราถนา！”

ทันใดนั้น

หลี่ซู่ร้องคำราม ลมปราณในร่างกายพลุ่งพลั่ง

หลังจากนั้น

เขากำหมัดด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพุ่งไปที่ไป๋หลิงหลงและจางเทียนซาน

หมัดทั้งสองนี้เรียกได้ว่าใช้พละกำลังของเขาจนหมด

พลังขั้นกลางของ ปรมาจารย์ใหญ่แข็งแกร่งทั่วฟ้าปฐพี！

จางเทียนซานและไป๋หลิงหลง รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที