เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 598

สีหน้าของจางเทียนซานก็เปลี่ยนหลายครั้ง

ท้ายที่สุด

พอเขากัดฟันก็ดึงดาบยาวบุกออกไปแล้ว

เป็นอย่างที่ไป๋หลิงหลงพูดมา

พวกเขาได้โอนอ่อนไปตามสถานการณ์แล้ว ไม่มีทางเลือกอื่น

ถ้าหากเวลานี้ไม่ขึ้นไป

เกรงว่าหลังเรื่องก็ต้องตาย！

คนเป็นข้าราชการกลัวที่สุดคือไม่รักตัวเอง！ ไม่รู้ตัวเอง！

มองเห็นจางเทียนซานและไป๋หลิงหลงสองคนก็ขึ้นไปสนามรบแล้ว

มุมปากของหยางเฟิงก็เปิดเผยรอยยิ้มที่พอใจออกมา

ถ้าหากจางเทียนซานและไป๋หลิงหลงสองคนขี้ขลาดมากรักตัวกลัวตาย

เขาจะไล่พวกเขาออกไปเลยทันที

ในสายตาของหยางเฟิง ข้างกายของเขาไม่ต้องการคนไร้ค่า！

“เด็กน้อย นายอย่าแข็งอย่างนั้นได้ไหม？ นั่นเป็นนักบู๊นับหมื่นคน ถ้าหากลูกน้องของนายสูญเสียทั้งหมดจะทำยังไง？”

เย่หลงถามด้วยสีหน้าที่กังวล

เขาคิดไม่ถึง

ลูกน้องของหยางเฟิงกลุ่มนี้คิดไม่ถึงว่าจะไม่กลัวตาย

อีกทั้งยังเชื่อมั่นต่อหยางเฟิงมาก！

กล้าใช้หนึ่งร้อยคนเล็ก ๆ มาท้าสู้กลุ่มที่เข้มแข็งทั่วโลก

หรือพวกเขาคิดจริง ๆ ว่านักบู๊นับหมื่นคนนี้ต่างก็เป็นคนที่มีฝีมืออ่อนหัดเหรอ？

“ฮิ ๆ ！”

หยางเฟิงหัวเราะเบา ๆ พูดว่า“นายท่าน คุณก็รอดูแล้วกัน！ ลูกน้องของผมตั้งแต่ไหนมาไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง！”

พูดจบ

ดวงตาทั้งคู่ของหยางเฟิงก็มองไปทางสนามรบ

จากในดวงตาของเขาแสดงความมั่นใจที่ไม่มีที่สิ้นสุดออกมา！

เขากับเสือขาว！

เขาและองครักษ์มังกร！

ต่างก็เป็นเพื่อนร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่มาหลายปี

พวกเขาเคยพบเจอห่ากระสุนปืนที่นับไม่ถ้วนมาแล้ว

เป็นสถานการณ์ที่ยิ่งอันตรายกว่าตอนนี้อีก เคยเจอมานับครั้งไม่ถ้วน

หยางเฟิงจำไม่ค่อยได้แล้ว

ไม่รู้เท่าไหร่ที่เขาฝ่าอันตรายตามเพื่อนร่วมรบเหล่านี้แล้ว

เขาเคยจำได้

มีครั้งหนึ่งชนเผ่ากลุ่มน้อยที่ห่างไกลภาคใต้ล่วงล้ำเข้ามา เคลื่อนไหวทหารสามแสน

ข้างกายของหยางเฟิงมีองครักษ์มังกรเพียงสามพันคน

ถึงแม้เป็นอย่างนี้

องครักษ์มังกรสามพันคนก็อยู่ภายใต้การนำของเขา มีความกล้าหาญไม่กลัวตาย ฆ่าเขาอย่างไม่เกรงกลัว

สุดท้าย

ทหารใหญ่สามแสนของชนเผ่ากลุ่มน้อยที่ห่างไกลก็พังทลาย