เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 606

เดิมทีพลังของสี่ตระกูลมหาเศรษฐีก็แตกต่างกันไม่มาก

ตระกูลหยางถึงแม้อยู่ในสี่ตระกูลมหาเศรษฐีจัดอันดับอยู่ด้านล่าง

แต่ตระกูลหยางทำเรื่องเงียบ ๆ

หลายปีมานี้ใครก็ไม่รู้ว่าตระกูลหยางแอบสะสมพลังมากเท่าไหร่แล้ว

ถ้าหากบวกกับหยางเฟิงคนหนึ่งอีก

เกรงว่า

ตระกูลหยางจะขมขู่ตระกูลหนิง ในตำแหน่งของตระกูลเศรษฐี

ข่าวนี้จะต้องบอกผู้นำตระกูล！

ต้องให้ผู้นำตระกูลเตรียมความพร้อม ไม่ให้หยางเฟิงกลับสู่ตระกูลหยางได้อย่างเด็ดขาด！

พอคิดถึงที่นี่

สายตาที่สวีโหย่วหรงมองไปทางหยางเฟิงมีสีหน้าที่แปลกประหลาดเพิ่มมาเล็กน้อย

ถ้าให้หล่อนรู้

หยางเฟิงถูกเรียกให้มีชื่อว่าเทพสงครามต้าเซี่ย

เป็นการดำรงอยู่ที่ตระกูลเศรษฐีทุกตระกูลต่างก็ต้องให้ความเคารพและคาดหวัง

เกรงว่าก็จะทำให้ตกใจตายในตอนนั้น！

กลับกัน

สายตาที่หนิงชิงเฉิงมองไปทางหยางเฟิงเป็นสีที่คลุมเคลือ

นี่ถึงเป็นผู้ชายที่หล่อนหนิงชิงเฉิงรัก

ผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่เหมือนภูเขาถึงจะเป็นที่พักพึงของหล่อนทั้งชีวิต

กระทั่งผู้ชายคนอื่น ๆ

อยู่ต่อหน้าหยางเฟิง

ก็เหมือนแสงเทียนกับไฟเรืองแสงอย่างนั้น ไม่มีแสงมืดสลัวอย่างสิ้นเชิง

เพียงเห็นหนิงชิงเฉิงพูดพึมพำกับตัวเองด้วยใบหน้าที่แน่วแน่ว่า“เฮียหยาง ไม่ว่าคุณจะหลบหลีกฉันยังไง หลบฉันกระทั่งด่าฉันอย่างเหยียดหยาม ฉันต่างก็จะไม่ปล่อยคุณไป！ ต้องมีสักวันหนึ่ง ฉันต้องให้คุณกลายเป็นผู้ชายของฉันหนิงชิงเฉิง！”

ทันใดนั้น

เงาร่างของหยางเฟิงในดวงตาของหนิงชิงเฉิงก็ยิ่งสูงใหญ่ขึ้น！

และเวลานี้

หยางเฟิงยืนตรงอยู่กับที่ สองมือไพล่ด้านหลัง

เสื้อผ้าบนตัวถูกลมพัดดังฟู่ฟ่า

บนหน้าไม่มีความดีใจและเสียใจ

เหมือนที่เขาคำรามถอยไปไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งสามพันคน

แต่เป็นไก่อ่อนสามพันตัว！

หยางเฟิงมองผู้คุมกฎสิบและคนอื่น ๆ อยู่ มุมปากยกขึ้น“คนของผม ไม่ใช่ที่พวกคุณอยากแตะต้องก็สามารถแตะต้องได้！ ทำไม？ พวกคุณยังกล้าจะต่อสู้เหรอ？”

ประโยคสุดท้าย

เงียบสงบเหมือนลม

กลับเหมือนฟ้าร้องที่ทำให้ตกใจอย่างนั้น แตกระเบิดอยู่ข้างหูของผู้คุมกฎสิบและคนอื่น ๆ

แววตาที่ผู้คุมกฎสิบมองไปทางหยางเฟิงเต็มไปด้วยความมืดมน

เวลานี้ ในที่สุดเขารู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างตัวเองกับหยางเฟิง