เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 607

เหมือนกลุ่มหมาป่าที่กินอาหารอย่างนั้น มีเพียงรอให้หัวหน้าหมาป่ากินเสร็จแล้วถึงกล้าที่จะเคลื่อนไหวขึ้นมา！

ในขณะที่หยางเฟิงเตรียมจะเข้าไปในเส้นทางสุสาน

จู่ ๆ เขาหยุดเล็กน้อย

หยางเฟิงมองเย่หลงที่อยู่ด้านข้าง ยิ้มพูดว่า“นายท่าน ผมเคารพผู้สูงอายุรักเด็ก คุณเชิญก่อน！”

เชิญพ่องคุณไง！

ได้ยินคำพูดนี้

ในใจของเย่หลงอดไม่ได้ที่จะด่า

คนเลวคนนี้เห็นอยู่ว่ากลัวเส้นทางสุสานมีกับดักก็ให้ตัวเองเดินก่อน ยังพูดว่าอะไรเคารพผู้สูงอายุรักเด็ก？

หน้าไม่อาย！

พวกนายท่านคนหนึ่ง คิดไม่ถึงจะละเอียดรอบคอบ！

แต่เย่หลงไม่ได้ปฏิเสธ ก้าวเหยียบเข้าในเส้นทางสุสาน

พูดประโยคหนึ่งตรง ๆ

เย่หลงก็ถูกการแสดงออกก่อนหน้านี้ของหยางเฟิงทำให้ตะลึงแล้ว

เสียงร้องคำรามเสียงหนึ่งสั่นสะเทือนให้ผู้แข็งแกร่งสามพันคนถอยไป

มีสไตล์ครึ่งหนึ่งในปีนั้นของเขามาก！

มองเห็นเย่หลงนำหน้าไป

หยางเฟิงนี่ถึงวางใจลงมา ตามเดินเข้าไปแล้ว

นี่เป็นลูกหลานของเย่เวิ่น

เขากล้าเข้าไปก็อธิบายได้ว่าข้างในไม่มีอันตรายชั่วคราว

“ตามท่าน！”

เห็นหยางเฟิงตามเย่หลงเดินเข้าไปแล้ว

เสือขาวร้องตระโกนเสียงดัง นำองครักษ์มังกรหนึ่งร้อยคนเดินไป

จางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงสองคนตามติดอยู่ด้านหลัง

ในพริบตา

เงาร่างของหยางเฟิงและคนอื่น ๆ ก็ค่อย ๆ หายไปในเส้นการมองเห็นของทุกคนแล้ว

น่าเสียดาย！

ปรมาจารย์โลกบู๊นับหมื่นคนก็มองดูสถานการณ์อยู่นิ่ง ๆ อย่างนี้

กระทั่งเงาร่างของหยางเฟิงไม่มีแล้วอย่างสิ้นเชิง ทั้งกลุ่มคนต่างก็เงียบ ๆ ไม่มีใครเอ่ยปาก

“พวกเราจะทำยังไง？”

“ก็ขี้ขลาดอย่างนี้เหรอ？”

“ทุกท่าน แต่ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรนั่น！ ก็ปล่อยทิ้งอย่างนี้แล้ว พวกคุณยินยอมเหรอ……”

นานมาก

เงาร่างของหยางเฟิงและคนอื่น ๆ ก็หายไปอย่างสิ้นเชิงในเส้นทางสุสาน

ในกลุ่มคนนี่ถึงมีคำวิจารณ์ดังขึ้นมาเล็ก ๆ เหมือนแมลงวันยุง

ทุกคนมองหน้ากันทำอะไรไม่ถูก

ถ้าตามเข้าไป

พวกเขากลัวจะกระตุ้นให้หยางเฟิงไม่ดีใจขึ้นมา

ถ้าไม่เข้าไป

พวกเขาก็ไม่ยินยอมอีก

ยังไงพวกเขามาเพื่อแย่งชิงชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกร

ของล้ำค่าอยู่ตรงหน้าอย่างนี้