เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 632

คำวิจารณ์ที่เหลือเชื่อดังก้องทั้งแผ่นดินใหญ่

เห็นสภาพการณ์

เหลิงฉานหน้าแดงทั้งหน้า สองตาเปิดเผยสีหน้าที่ละอาย

เขาขายหน้ามากแล้ว

ในสามคนก็เป็นเขาคนเดียวที่แย่ที่สุด

คิดไม่ถึงถูกกดดันจนคุกเข่าลงไปแล้ว

เขารู้คุกเข่านี้

วันหลังตัวเองเกรงว่าจะกลายเป็นเรื่องตลกในโลกบู๊！

เขารู้

ตัวเองจะต้องปีนยอดสุด！

เพราะถ้าแพ้แล้ว

ไม่เพียงจะสูญเสียโสมพันปีไป

แม้กระทั่งภาพมกุฎมังกรก็จะสูญเสียไปด้วย！

ใครต่างก็รู้

ใครเข้าสุสานเย่เวิ่นเป็นคนแรก ใครก็สามารถได้ยึดครองโอกาสไปก่อน！

ใครก็มีความเป็นไปได้มากที่จะได้รับของล้ำค่าของโลกบู๊！

พอคิดถึงที่นี่

เหลิงฉานควักยาสมุนไพรนับไม่ถ้วนจากในอ้อมกอดออกมาโยนเข้าในปากเหมือนกับไม่ต้องใช้เงินอย่างนั้น เคี้ยวคำใหญ่ขึ้นมา！

ยาสมุนไพรกำใหญ่กินลงไป

ในที่สุดเหลิงฉานก็ฟื้นคืนพลัง ค่อย ๆ ยืนขึ้นมาแล้ว

เวลาเดียวกัน

หยางเฟิงก็ขี้เกียจมองเขาแม้แต่แวบเดียว เดินต่อไปด้านหน้า！

“ขายหน้า！ หน้าขายหน้าจริง ๆ เลย！”

“ผู้คุมกฎใหญ่ศูนย์พันธมิตรบู๊ของพวกนายก็ได้แค่อย่างนี้ล่ะ！”

“ฉันเตือนพวกนายยังไงก็รีบออกไปเถอะ！ ไม่งั้นสักพักพวกนายแต่ละคนต่างก็ต้องคุกเข่า！”

ใต้บันได

มองเห็นเหลิงฉานรับไม่ไหวอย่างนี้

โรคเก่าของเสือขาวก็กำเริบแล้ว พูดมากไม่รู้จากจบจากสิ้นขึ้นมา

เผชิญหน้ากับคนของศูนย์พันธมิตรบู๊

มองตะลึง ปากอ้าเล็กน้อยอยากพูดกลับพูดอะไรไม่ออก

“พวกขยะ！”

เสือขาวยิ่งหยิ่งผยอง

ชี้หน้าด่าต่อหน้า น้ำเสียงสูงส่งอยู่เหนือคนอื่น

สีหน้าของคนศูนย์พันธมิตรบู๊ค่อย ๆ แดง ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นเขียวอีกอย่างรวดเร็ว！

“เสือขาว！ นายอย่าหยิ่งผยอง！ พวกเราศูนย์พันธมิตรบู๊ยังไม่ถึงตาที่ให้นายมากำเริบเสิบสาน！”

จู่ ๆ

หลี่ซู่ก้าวเหยียบออกมา พูดโต้แย้ง

แต่ในดวงตาของเขา

กลับประกายท่าทางที่แปลกประหลาด

“เหรอ？”

เสือขาวพูดอย่างไม่สนใจ“ฉันก็หยิ่งผยองแล้ว นายจะทำอะไรฉันได้ล่ะ？”

ในพริบตานั้น

หลี่ซู่เหมือนก็อดทนต่อไปไม่ไหวอีก เงยหน้าพูดเสียงดังว่า“เหลือทนมากแล้ว！ พวกเหล่าสหาย ขึ้นไปจัดการให้ฉัน！”

พูดจบ

“ฆ่า！”

ปรมาจารย์ของศูนย์พันธมิตรบู๊สองพันกว่าคนทั้งหมดลงมือ！