ด้านล่าง
เสือขาวกับหลี่ซู่และคนอื่น ๆ สู้เป็นสู้ตาย เสียงฆ่าสะเทือนฟ้า!
ในพริบตา
ด้านล่างเลือดไหลเป็นแม่น้ำ
ด้านบน
บันไดหินแปดสิบขั้น
บันไดหินแปดสิบห้าขั้น
บันไดหินเก้าสิบขั้น……
ระยะห่างจากปีนยอดสุดเหลือเพียงบันไดหินสิบขั้นสุดท้าย
หยางเฟิงเหนื่อยแล้วเล็กน้อย
เขาก้มหน้ามองแล้วแวบหนึ่ง
อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้ว!
เพียงเห็นผู้คุมกฎสิบหายใจหอบใหญ่ ทั้งตัวสั่นเทาอย่างต่อเนื่อง
ก็เหมือนกับเป็นโรคพาร์กินสันอย่างนั้น!
กระทั้งเหลิงฉาน
ก็ยิ่งรับไม่ได้!
สองมือสองขาของเขาคลานบนพื้น
ทั้งคน
ก็เหมือนกับหมาตัวหนึ่งอย่างนั้น!
หยางเฟิงยิ้มพูด“ทำไม พวกคุณต่างก็ไม่มีแรงแล้วเหรอ?”
ได้ยิน
ในใจของสองคนมีความรู้สึกที่พูดไม่ออกชนิดหนึ่ง
ถึงแม้ถูกหยางเฟิงคนที่ชอบแสดงความคิดเห็นพูดโอเวอร์คนนี้ทำให้โมโหมาก แต่มองเห็นเขาปีนยอดสุดเก้าสิบขั้นแล้วในใจของสองคนก็เจ็บปวดมาก ในใจส่วนลึกก็ยิ่งเกิดความรู้สึกผิดหวังขึ้นมาเอง
เงาร่างที่สูงใหญ่ของหยางเฟิงนั่นให้ความรู้สึกที่น่าชื่นชมในคุณธรรมที่สูงส่งแก่พวกเขาชนิดหนึ่ง!
“หยางเฟิง!”ผู้คุมกฎสิบกัดฟันพูด“นายอย่าได้ใจไป! ฉันมองว่าตอนนี้พลังที่ยิ่งใหญ่ของนายก็กำลังอ่อนแรงลงแล้ว เก่งจริงนายขึ้นไปสิ!”
เหลิงฉานพูดสมทบ“ใช่! หยางเฟิง ทุกคนต่างไม่ใช่เด็ก อย่าพูดเอาแต่ซะใจอย่างไม่คิด!”
ไม่ว่าเป็นผู้คุมกฎสิบหรือเหลิงฉาน
ต่างไม่เชื่อหยางเฟิงจะสามารถปีนยอดสุดได้ต่อ
ยังไงแรงกดดันนี้มากเกินไปแล้วจริง ๆ
ในที่สุดพวกเขาได้รับรู้ความรู้สึกของปีนั้นที่ซุนหงอคงถูกทับใต้หุบเขา5นิ้วแล้ว
แรงกดดันที่มหาศาล
ให้พวกเขาอยากขยับก็ขยับไม่ได้!
“ฮิ ๆ !”
ได้ยินคำพูดของเหลิงฉานและผู้คุมกฎสิบ
หยางเฟิงจู่ ๆ หัวเราะแปลกประหลาดเสียงหนึ่ง“เหรอ? เพียงแต่น่าเสียดาย พวกคุณต่างก็ทายผิดแล้ว!”
“อะไร?”
ได้ยินคำพูดนี้
ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานอดไม่ได้ที่จะมีใบหน้าตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...