สำหรับพลังของปรมาจารย์พวกเขา กระทั่งปรมาจารย์ใหญ่ต่างก็ไม่มีวิธีสลายได้!
เสือขาวพูดด้วยใบหน้าที่หยอกล้อ“เป็นยังไง ให้หรือไม่ให้?”
ได้ยิน
เย่ชิวและคนอื่น ๆ ก้มหน้าอย่างหมดหนทาง
บนหน้าของพวกเขาต่างก็เปิดเผยความเศร้าโศกและความโกรธออกมาแล้ว
เรื่องมาถึงตอนนี้
ไม่ยอมมอบให้พวกเขาก็ไม่ได้แล้ว
ถ้าไม่มอบให้แล้ว
เกรงว่าจะเป็นอย่างที่เสือขาวพูดมาทั้งหมดจริง ๆ ท้องเสียอย่างตายทั้งเป็น!
“ตกลง! พวกเรามอบให้!”
“ยาสมุนไพรให้นาย รีบเอายาแก้มาให้พวกเรา!”
พูดอยู่
นักต่อสู้นับไม่ถ้วนก็เอายาสมุนไพรแต่ละต้นมอบให้เสือขาวอย่างไม่ยินยอมสมัครใจ
เสือขาวจากนั้นเอายาแก้แต่ละห่อโยนให้เย่ชิวและคนอื่น ๆ
เย่ชิวและคนอื่น ๆ กินลงไปอย่างไม่รอช้า
ท้องของพวกเขาก็เงียบสงบลงมาทันที
ก็ไม่มีความเจ็บปวดที่รุนแรงก่อนหน้านี้อีกแล้ว
“ให้ยาแก้ห่อหนึ่งกับฉันด้วย!”
“ปวดจะตายอยู่แล้ว รีบให้ฉันเร็ว!”
“ทนไม่ไหวแล้ว ให้ยาแก้กับฉัน!”
มองเห็นกระทั่งเย่ชิว หลี่ซู่คนเหล่านี้ต่างก็ยอมแพ้แล้ว
นักบู๊คนอื่น ๆ ก็ทยอยมอบยาสมุนไพรที่ตัวเองเก็บรักษาออกมา
“ฮิ ๆ !”
บนหน้าของเสือขาวทันใดนั้นก็ยิ้มเปลี่ยนเป็นดอกไม้“ไม่ต้องรีบร้อน! ช้า ๆ ! ยาแก้ยังมีมากมาย……”
ไม่นาน
ด้านหน้าของเสือขาวก็กองยาสมุนไพรเต็มแล้ว
“แหะ ๆ !”
“ท่านแม่ทัพ พวกเรารวยแล้ว!”
เสือขาวยิ้มขึ้นมาเหมือนพ่อค้าหน้าเลือดแล้ว
และมุมปากของหยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะกระตุกแล้วเล็กน้อย
เขาพบว่า
ในช่วงเวลานี้ที่เสือขาวอยู่กับตัวเอง
สิ่งที่ดีไม่ได้เรียนให้ดี ๆ หลอกลวงต้มตุ๋นกลับเรียนอย่างเก่งมาก
เสือดุตัวหนึ่งที่หลอกลวงต้มตุ๋นเป็นอย่างนี้ กลับไปที่ชายแดนอีกก็ไม่รู้จะฆ่าอย่างโหดเหี้ยมขึ้นมาเท่าไหร่!
และนาทีนี้
หลังกลืนกินยาสมุนไพรปริมาณมากแล้ว ผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉานในที่สุดก็ปีนถึงยอดสุดแล้ว!
“หยางเฟิง!”
ในพริบตา
สองคนจ้องมองหยางเฟิงเหมือนเสือที่ดุร้าย
ถ้าหากสายตาสามารถฆ่าคนได้
หยางเฟิงเวลานี้น่าจะถูกหั่นศพเป็นหมื่นชิ้นนานแล้ว!
“ทำไม จะทะเลาะกันเหรอ?”
หยางเฟิงค่อย ๆ ก้าวมาด้านหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...