เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 648

ได้ยิน

บนหน้าของหนิงชิงเฉิงนิ่งเงียบ

เหมือนทั้งหมดนี้

ก็อยู่ในการคาดคิดของหล่อนนานแล้ว

ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานปัญญาอ่อนสองคนนี้ จะเทียบกับเจ้าชายขี่ม้าขาวของตัวเองได้ยังไง？

อยู่ต่อหน้าหยางเฟิง

พวกเขาก็คือขยะสองคน！

มองเห็นสองดวงตาของหนิงชิงเฉิงมีความคิดที่จะแต่งงานอีก

สวีโหย่วหรงทำได้เพียงถามว่า“คุณหนู พวกเราจะทำยังไง？”

“ตามขึ้นไป！”

หนิงชิงเฉิงพูดเบา ๆ

พูดจบ

หล่อนบุกขึ้นไปเป็นคนแรก

……

ในเวลาเดียวกันนี้

สุสานเย่เวิ่น！

หลังผ่านประตูหินบานหนึ่ง

หยางเฟิงและคนอื่น ๆ ในที่สุดก็เข้าถึงในสุสานเย่เวิ่น

ที่เข้าในสายตา

เป็นหินเรืองแสงที่เปล่งแสงแต่ละเม็ด

ส่องสว่างทั่วทั้งห้องสุสานที่กว้างใหญ่ไร้ขอบเขต

และส่วนกลางของห้องสุสาน

วางโลงหินขนาดใหญ่อันหนึ่งอยู่

นี่ก็คือโลงศพของเย่เวิ่นแล้ว！

แต่ใครต่างก็ไม่กล้าบุ่มบ่าม！

กลไกที่เย่เวิ่นทิ้งไว้ด้านนอกฆ่าคนตายมากอย่างนั้นแล้ว

ใครจะรู้ข้างในนี้ยังมีหลุมพรางอะไรหรือเปล่า！

“บรรพบุรุษ！ บรรพบุรุษ！”

“หลานอกตัญญู มาเยี่ยมคุณแล้ว！”

“ต่างก็เป็นหลานที่ไม่มีประโยชน์ ถึงทำให้คนมากมายอย่างนี้มารบกวนการพักผ่อนของคุณ！”

“ผมสมควรตาย！ ผมสมควรตาย！！！”

ตึ้งเสียงหนึ่ง

เย่หลงคุกเข่าลงไป

เขาน้ำตานองหน้าเสียใจอย่างสำนึกผิดไม่หยุด

สำหรับเย่หลงแล้ว

ในฐานะที่เขาเป็นผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านตระกูลเย่

หลานของเย่เวิ่น

กลับให้คนนอกกลุ่มหนึ่งมารบกวนการพักผ่อนของบรรพบุรุษตัวเอง

เขาเป็นคนทำผิดที่ไม่สามารถให้อภัยได้！

เห็นเย่หลงร้องไห้เสียใจอย่างนั้น

หยางเฟิงไม่ได้ไปรบกวนเขา！

นี่คือการพูดคุยของลูกหลานรุ่นหลังกับคนสมัยก่อน ข้ามไปหนึ่งร้อยปี

ให้ความเคารพอย่างสมเหตุสมผล

หลังนานมาก

หยางเฟิงพูดปลอบว่า“พอแล้ว นายท่าน คุณก็ไม่ต้องร้องไห้แล้ว！ เชื่อว่าผู้อาวุโสเย่เวิ่นก็คาดเดาวันนี้ได้นานแล้ว ไม่งั้นก็จะไม่เอาป้ายหยกติดตัวมอบให้คุณ……”