เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 656

มุมปากของหลี่ซู่แสดงรอยยิ้มอันโหดร้าย

ได้ยินเพียงเสียงที่ถูกทิ่มแทง

ใช้กริชที่แหลมคม

ทันใดนั้นก็แทงทะลุเอวเหลิงฉานไปโดยไม่บอกกล่าว

ว้าว！

เหลิงฉานอาเจียนออกมาเป็นเลือดทันที

เลือดสดติดค้างอยู่กับอวัยวะภายใน

“หลี่ซู่ เจ้า……”

เขาหันศีรษะด้วยความยากลำบาก

ไม่อยากเชื่อว่าทำได้เพียงแค่มองหลี่ซู่ด้วยความตกตะลึง

เขาไม่คิดเลยว่า

ในเวลาสำคัญเช่นนี้ หลี่ซู่จะเป็นคนที่แทงเขาจากด้านหลัง

“ทำไมกัน？ทำไม？”

เหลิงฉานกัดฟันพูด

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่ซู่ต้องฆ่าเขา？

ฆ่าตนเองแล้ว เขาจะได้ประโยชน์อะไร？

“เหอะเหอะ！”

หลี่ซู่เยาะเย้ยพลางพูดเสียงต่ำว่า "เจ้าสมควรตายไปนานแล้ว! ข้าก็เป็นผู้คุมกฎแห่งศูนย์พันธมิตรบู๊ ทำไมเจ้าถึงปฎิบัติกับข้าเหมือนดั่งสุนัขตัวหนึ่ง?"

“ข้าจะบอกเจ้าให้ ว่าข้ารอโอกาสนี้มานานแล้ว! ฆ่าเจ้าแล้ว หลังจากที่ข้ากลับไป บัลลังก์ของผู้คุมกฎใหญ่ก็จะเป็นของข้า!”

ณ เวลานี้

ในที่สุดหลี่ซู่ก็ปล่อยคมเล็บที่ซ่อนเอาไว้

เขาทนต่อความอัปยศอดสูมาหลายปี

ก็เพื่อรอคอยวันนี้

ในวันนี้

โอกาสนี้อยู่ในมือของเขาแล้ว

เมื่อเห็นว่าเหลิงฉานตายในกำมือตนเอง

ความปิติยินดีก็ผุดขึ้นในหัวใจของหลี่จี้

เขาถูกกดขี่ข่มเหงมานานเกินไปแล้ว!

นานขนาดที่ว่า

เขาเกือบจะลืมไปแล้วว่าตนเองเป็นใคร

เมื่อได้ยินดังนั้น

เหลิงฉานจึงพูดด้วยน้ำเสียงโกรธแค้นว่า "หลี่ซู่..เจ้าหมาป่าตาขาว...ถ้าไม่ใช่เพราะกู มึงก็ไม่มีปัญญาเข้าร่วมศูนย์พันธมิตรบู๊ได้หรอก"

“วันนี้มึงฆ่ากู เมื่อมึงกลับไป ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่จะไม่ปล่อยมึงไว้อย่างแน่นอน!”

เหลิงฉานในเวลานี้รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

ทำไมกัน？

ทำไมก่อนหน้านี้เขาไม่ดูให้ชัดเจนว่าหลี่ซู่เป็นหมาป่าตาขาว?

แต่น่าเสียดาย

ที่บนโลกใบนี้ไม่มียารักษาความเสียใจ

ตอนนี้เหลิงฉานเหมือนกับแกะที่กำลังรอเชือด