เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 69

หยางเฟิงส่ายหน้า “เปล่านะครับแม่!”

“เฮ้อ!”

หลันซินถอนใจกล่าวว่า “ถ้าลูกไม่ได้เป็นคนทำให้เธอโกรธ แล้วทำไมเมิ่งเหยียนถึงโกรธแบบนั้นล่ะ”

“เอาน่า คุณอย่าทำให้หยางเฟิงต้องลำบากใจเลย บางทีเมิ่งเหยียนอาจจะอารมณ์ไม่ดีเองก็ได้ เดี๋ยวผ่านไปอีกสักสองสามวันก็คงดีเอง”

เย่ไห่ลุกขึ้นยืน เขาเตรียมจะไปทำงานแล้วเช่นกัน

หลันซินกล่าวอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก “หยางเฟิง ถ้าลูกทำให้เมิ่งเหยียนโกรธ แม่จะไม่ให้อภัยลูกแน่ๆ”

เมื่อกล่าวจบ หลันซินก็ลุกขึ้นยืนและเตรียมจะไปเล่นไพ่กับเพื่อนต่อ

ตอนนี้หลันซินใช้ชีวิตอย่างไม่ต้องมีความกังวลเรื่องการกินการอยู่แต่อย่างใด

เมื่อกินเสร็จแล้วก็เตรียมจะไปเล่นไพ่หรือไม่ก็ไปคุยโม้กับเพื่อนๆ

เพราะถึงอย่างไร งานในบ้านก็มีคนรับใช้คอยทำให้อยู่แล้ว

เมื่อเห็นว่าหลันซินออกไปแล้ว หยางเฟิงจึงมองไปที่หยางพั่นพั่นแล้วถามว่า “พั่นพั่น กินอิ่มแล้วรึยังลูก”

หยางพั่นพั่นพยักหน้า “ค่ะ พ่อหนูกินอิ่มแล้ว”

“กินเสร็จแล้ว เดี๋ยวพ่อพาหนูไปเข้าโรงเรียนดีไหมจ๊ะ” หยางเฟิงยิ้มพร้อมตั้งคำถาม

หยางพั่นพั่นตอบกลับอย่างตื่นเต้น “ดีๆ!”

หยางเฟิงอุ้มหยางพั่นพั่น แล้วพาเดินออกไป

บริเวณสวนของวิลล่า เสือขาวได้มายืนรออยู่ที่รถเรียบร้อยแล้ว

หยางเฟิงเข้าไปในรถ จากนั้นรถก็ขับออกไปด้วยความเร็วจี๋ทันที

อนุบาลซันไชน์

เป็นโรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุดสำหรับลูกเศรษฐี

เจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ก็คือหม่าตงนั่นเอง

เมื่อหม่าตงได้รับสายจากหยางเฟิง เขาก็รีบโทรไปที่โรงเรียนทันที

เมื่อคืนวาน ผอ.โรงเรียนได้รับสายโทรศัพท์ที่แจ้งว่ามีลูกสาวคนใหญ่คนโตจะมาเข้าเรียนที่นี่

เมื่อ ผอ. โรงเรียนได้รับคำสั่งก็ไม่กล้าละเลย เขาได้พาคุณครูทุกคนในโรงเรียนมารอรับที่ปากประตูตั้งแต่เช้าตรู่

“ผอ. ครับ สรุปแล้วเป็นคนใหญ่คนโตมาจากไหนหรือ ทำไมต้องเรียกพวกเรามามากมายขนาดนี้”

“จริงด้วย ฉันตื่นตั้งแต่เช้า ยังไม่ได้แต่งหน้าเลย”