เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 68

หลังจากกล่าวจบ เขาก็มองไปที่เย่กวงที่นั่งคุกเข่าบนพื้นด้วยสีหน้าเดือดดาล

ใบหน้าของเย่กวงบวมแดงเนื่องจากโดนหยางเฟิงตบหน้า

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสายตากินเลือดกินเนื้อของเย่ห้าว เขาก็ไม่สนใจบาดแผลบนใบหน้าอีกต่อไป เขาตอบกลับด้วยน้ำตานองหน้า “ท่านผู้นำเย่ เรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของผมนะครับ ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของหยางเฟิง!”

เย่ห้าวตวาดลั่น “ตระกูลเย่แห่งตงไห่มันเกินเยียวยาแล้ว ฉันมันตาบอดเองที่ช่วยพวกนาย ใครก็ได้เข้ามาลากมันออกไปกระทืบที แล้วถอนการลงทุนทั้งหมดในตระกูลเย่แห่งตงไห่มาให้หมด!”

“ครับ!”

สิ้นเสียง บอดี้การ์ดของตระกูลเย่ก็ก้าวเข้ามาแล้วลากตัวเย่กวงออกไป

เย่กวงรีบตะโกนร้อง “ท่านผู้นำเย่ อย่านะ”

ถ้าเย่ห้าวถอนการลงทุนทั้งหมดไปจากตระกูลเย่แห่งตงไห่ล่ะก็

นั่นไม่เท่ากับว่าตัวเขาต้องกลับไปหมดตัวอีกครั้งงั้นหรือ

กว่าเย่กวงจะได้เป็นผู้นำตระกูลเย่แห่งตงไห่ได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

ทว่าในชั่วพริบตาเดียว ทุกอย่างจะกลับไปเป็นศูนย์อีกครั้งงั้นหรือ

อ๊ากก!

อ๊ากก!

อ๊ากก!

เย่กวงร้องโหยหวนอยู่ได้ไม่นาน ใบหน้าของเขาก็เขียวช้ำบวมเปล่ง

“พ่อ พวกเราจะเอาคนไปฆ่าไอ้ลูกเขยนั่นที่ตงไห่เลยดีไหม” เย่หมิงกล่าวด้วยความเกลียดชัง

เย่ห้าวเหลียวไปมอง ไอ้หน้าบากที่ตอนนี้ไร้วรยุทธ์นอนอยู่บนเปล แล้วกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ไม่ขนาดไอ้หน้าบากยังถูกไอ้ลูกเขยตัวดีนั่นทำจนสิ้นท่าแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าไอ้ลูกเขยนั่นไม่ใช้คนธรรมดา ฉันขอเวลาในการสืบก่อน”

ตงไห่

วิลล่าหยุนติ่ง

“ที่รัก พั่นพั่นอายุใกล้หกขวบแล้ว คุณว่าเราควรหาโรงเรียนอนุบาลให้ลูกเลยดีไหม”

เย่เมิ่งเหยียนเอ่ยถามขึ้นขณะนอนอยู่บนเตียงซุกไซร้อยู่ในอ้อมอกของหยางเฟิง

หยางเฟิงยิ้ม “เรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะ เดี๋ยวผมโทรไปหาหม่าตงให้เขาช่วยหาโรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุดให้ คุณว่าอย่างนี้ดีไหม”

เย่เมิ่งเหยียนพยักหน้า “ขอบคุณค่ะที่รัก!”

เมื่อกล่าวจบเธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรง ร่างกายของเธอร้อนผ่าว

ความสามารถของหยางเฟิง ทำให้เสน่ห์ในความเป็นชายในตัวเขายิ่งน่าหลงใหลมากขึ้น

เย่เมิ่งเหยียนเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะถามว่า “ที่รัก คุณรู้ไหมคะวันศุกร์หน้าเป็นวันอะไร”

หยางเฟิงเกาหัวแล้วถามด้วยความว่างเปล่า “วันอะไรหรือ เป็นวันพิเศษอะไรรึเปล่า”

ดูท่าทางแล้วเย่เมิ่งเหยียนคงโกรธเขาจริงๆ

“เมิ่งเหยียน ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า ทำไมสีหน้าดูไม่ดีเลยล่ะ”

เมื่อถึงเวลากินข้าว หลันซินเห็นเย่เมิ่งเหยียนเป็นแบบนั้นจึงถามด้วยความสงสัย

“แม่ หนูไม่เป็นไรค่ะ” เย่เมิ่งเหยียนส่ายหน้า

จากนั้นเย่ไห่จึงกล่าวถามขึ้นอย่างเป็นห่วงเป็นใย “เมิ่งเหยียน ถ้ารู้สึกไม่สบาย วันนี้ไม่ต้องไปทำงานก็ได้นะ”

“บริษัทเพิ่งจะได้โครงการเขตอุตสาหกรรมมาเองนะคะ ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ต้องใช้ความสามารถ แล้วหนูจะไม่ไปทำงานได้ยังไงล่ะคะ”

“โอเคค่ะ ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวหนูจะไปทำงานแล้วค่ะ”

เมื่อพูดจบ เย่เมิ่งเหยียนก็ลุกขึ้นเตรียมจะออกไปทำงาน

หยางเฟิงจึงรีบกล่าวขึ้นว่า “ที่รัก เดี๋ยวผมขับรถไปส่งคุณเอง”

“ไม่ต้องหรอก ฉันขับไปเองได้”

ตึ้งง!

สิ้นเสียง

หลังจากที่เย่เมิ่งเหยียนเดินออกไปแล้ว หลันซินก็หันไปมองหยางเฟิงอย่างหน้าดำค่ำเครียด “หยางเฟิง ลูกทำให้เมิ่งเหยียนโกรธอะไรรึเปล่า”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก